گزارش برنامه

تاریخ اجرای برنامه : 5-07-1403 تعداد: 7 نفر وسیله نقلیه : شخصی هوا: معتدل و در پاره ای مواقع سرد نحوه دسترسی به پای صعود قله دونا : روز پنجشنبه 5 مهر ماه اولین برنامه پاییزی سال را با حرکت از تهران به قصد صعود قله دونا آغاز کردیم. در ساعت 6:45 ماشین ها را در پارکینگ خاکی مجاور آخرین باغ-ویلای روستای وارنگه رود پارک کردیم. پس از آماده شدن، راس ساعت 7 صبح در جهت مخالف رودخانه وارنگه رود حرکت نمودیم. حدود صد متر بعد از پارکینگ- قبل از رسیدن به پل اصلی- پلی موقت با استفاده از دو قطعه پروفیل گاردریل احداث شده بود. ما از این پل موقت گذشتیم  و مستقیما به پای یال پر شیب صعود قرار گرفتیم. در صعود های قبلی سایر گروهها به دلیل شاید فقدان این پل یا احتمالا عدم رویت آن ، کوهنوردان از پل اصلی عبور نموده و حدود پانصد متر مجددا در جهت جریان رودخانه برگشتند تا به همین یال برسند. این یال با سمتی تقریبی روبه شمال تا یال اصلی امتداد می یابد و در انتها به شیبی تند و صخره ای ختم میشود. ما پس از صعود نیمه اول یال ، آن را رها کرده و پس از گذر از قسمتی مسطح ، خود را به پای یالی دیگر که در سمت چپ آن با جهت شرق به غرب قرار دارد، رساندیم. قله اول در مسیر صعود به قله دونا: این یال کوتاه ،پهن و پرشیب ، بد راه بوده و در انتها به قله ای با ارتفاع 3333 متر ختم میگردد. ما در ساعت 10 صبح ، پس از سه ساعت صعود به این قله رسیدیم که دارای سنگچین و تابلویی سفید ( فاقد نام) بود. پس از استراحتی مختضر بر روی این قله  ، کمی سرازیر شدیم و سپس رو به شمال بر بلندای دیگری قرار گرفتیم. پس از آن ، در مسیری با جهت غرب به شرق و تقریبا هم تراز به سمت قله دونا که قابل رویت است به صعود خود ادامه دادیم. صعود به قله اویر در مسیر صعود به قله دونا: در میانه مسیر، با کمی افزایش ارتفاع به قله ای با سنگچین و تابلویی با نام اویر با ارتفاع 3555 متر میرسیم. کمی روی این قله به استراحت و تماشای مناظر اطراف پرداختیم. ابرهای باران زای شمال تا اینجا که روی خط الراس اصلی رشته کوه البرز ( که خط تقسیم آب شمال و جنوب محسوب میشود) قرار داشتند ولی نمیتوانستند از آن عبور کنند. ارتفاع قله اویر با GPS ما 3567 متر ثبت شده است. صعود قله دونا: در ساعت 12:15 به سمت قله دونا به راه افتادیم و در ساعت 12:50 آن را صعود کردیم. در هوایی خنک و معتدل به استراحت و ثبت مناظر زیبای اطراف پرداختیم . گرچه با وجود ابر و مه در قسمت شمالی یال ، از تماشای قلل آزاد کوه و وروشت و همچنین خط الراس نور ، واقع در قسمت شمالی دره نور بی بهره ماندیم. سرازیر شدن از قله دونا: در ساعت 13:25 از قله دونا به سمت قله سوزنی سرخاب سرازیر…

تاریخ: ۲۶/ ۵/ ۱۴۰۳ تعداد:تعداد ۱۶ تن؛ وسیله نقلیه: شخصی؛ هوا نسبتاً گرم و در ارتفاع همراه با باد خنک نحوه دسترسی به پای صعود قله شیورکش : در ساعت ۴:۳۰ صبح روزجمعه پس از اجرای قرار در شرق تهران، به سمت جاده اوشان - فشم راه افتادیم، و وارد جاده گرمابدر از سمت راست میدان فشم شدیم. در قسمت‌های انتهایی روستای گرمابدر از سمت راست یک راه خاکی جدا می‌شود که باغات و ویلا‌های زیادی در مسیر آن ساخته شده و یا در حال ساخت است. این دو راهی با دو تابلوی شهید حجت‌الله گرمابدری و دریوک قابل شناسایی است. آخرین ساختمان واقع در این جاده خاکی، کلبه‌ای است که بعد از آن هم دو سه باغی ساخته شده است. آغاز صعود برای قله شیورکش روبروی آخرین باغ، ماشین‌ها را پارک کرده و در ساعت ۶:۱۵ در امتداد همان جاده که به سمت انتهای دره ادامه یافته،صعود خود را آغاز نمودیم. پس از حدود بیست دقیقه راه‌پیمایی در مسیر جاده، دره‌ای در سمت راست با آب فراوان - آن‌هم در این فصل سال- از دره اصلی جدا می‌شود. پس از عبور از آب، از یال بین این دو دره صعود خود را آغاز می‌کنیم که در ابتدا کمی سنگلاخی است، با شیبی تند که در نهایت با گذر از چند تپه به یال نسبتاً مسطحی ختم می‌شود. این یال مسطح با چرخشی به سمت شرق تا زیر قسمتهای صخره‌ای منتهی به قله ادامه می‌یابد. محل صرف صبحانه در مسیر صعود به قله شیور کش صبحانه را در میانه این قسمت صرف نموده و پس از آن باشیب نسبتاً ملایم به سمت دهلیز روبرو می‌رویم که در واقع مسیر صعود ما‌ست. انحراف از این دهلیز به سمت صخره‌های سمت چپ و یا دهلیز‌های پرتگاهی سمت راست با خطر همراه است. به دلیل ناهماهنگی توان جسمانی تعدادی از اعضای گروه وفقدان تجربه لازم با وضعیتی نه چندان ایمن مسیر، حرکت ما به کندی صورت می‌گرفت. باید به این نکته توجه نمود که چالش اصلی قسمت انتهایی این مسیر نه درگیری با صخره و یا مسائل تکنیکی بلکه ریزش سنگ است. بنابراین اولاً می‌بایستی حدالمقدور در مسیری مارپیچ حرکت نمود و ثانیاً گروه به صورت پیوسته و با فاصله کم از یکدیگر صعود کنند. که مورد اخیر متاسفانه علی‌رغم توقف‌های مکرر نفر جلو رعایت نشده و موجب فزونی خطر برخورد سنگ با افراد می‌شد بیان این نکات صرفاً برای حفظ سلامتی سایر کوهنوردانی است که ممکن است از این گزارش برای صعود خود بهره بگیرند. صعود به قله شیورکش در انتها از سمت چپ صخره بالایی در ساعت ۱۲:۰۰ به قله رسیدیم. یکی دو گروه کم تعداد نیز از مسیر‌های دیگری به قله شیورکش رسیدند. مسیر بازگشت از قله شیورکش پس از استراحتی نسبتاً طولانی و ثبت تصاویری چند، از سمت جنوبی قله مستقیماً سرازیر شدیم تا با دور زدن صخره بزرگ واقع در پایین وقسمت جنوبی قله از سمت چپ، وارد گردنه سمت راست این قسمت صخره‌ای شویم. درسمت مقابل مسیر ما شاخه دوم دشت لار(منشعب از قله پیرزن کلون) و قله آتشکوه دیده می‌شود.‌ از مشخصات این قسمت از مسیر،…

تاریخ: ۲۵ تا ۲۷ تیرماه ۱۴۰۳؛ تعداد: ۱۰ تن وسیله نقلیه: شخصی؛ هوا: صاف و در بالا کمی ابری و سرد؛ زمین: خشک با برفی مختصر در بالا نحوه دسترسی به روستای آلوارس و پای صعود قله سبلان: روستای بزرگ و زیبا و سرسبز آلوارس در پایین‌دست دامنه جنوب شرقی قله سبلان واقع است. در ساعت ۵ صبح روز دوشنبه ۲۵ تیرماه با سه دستگاه سواری از مسیر تهران، زنجان، سرچم، اردبیل، سرعین به سمت این روستا حرکت کرده و در منزل یکی از همنوردان در آنجا اقامت گزیدیم. راس ساعت ۵ صبح روز سه‌شنبه با ماشین‌هایمان به سمت پیست اسکی آلوارس و سپس مکانی به نام قره مسجد (در نقشه گوگل اشتباهاً قره مجید درج شده است) به‌راه افتادیم ولی به دلیل خرابی قسمتی از راه (در یک قسمت از انتهای راه) ناگزیر از استفاده از یک دستگاه وانت عبوری شدیم. این مکان فقط یک پارکینگ مسطح دارد و محل آغاز صعود به قله سبلان از طریق یک راه پاکوب و ارتفاع آن ۳۵۹۷ متر است. روبروی ما یالی پهن و پر شیب  در وسط و یالی کم شیب و طولانی در سمت راست قرار دارد ولی مسیر صعود با راهی پاکوب دقیقاً از دره پهن میانی این دو یال است. ابتدا مستقیماً رو به بالا و پس از تابلوی نمایشگر ۴۱۰۰ متر به سمت چپ. شروع به صعود قله سبلان از مسیر آلوارس: در ساعت ۶:۱۵ حرکت خود را با همراهی یک راهنمای محلی مجرب و با اخلاق آغاز نمودیم و پس از عبور از کنار سه تابلوی نمایشگر ارتفاع (۳۸۰۰، ۴۰۰۰ و ۴۱۰۰ متر) به تخته سنگ بزرگ و آجری رنگی رسیدیم و بر بالای آن به استراحت نشستیم. بر خلاف مسیر پر تردد و شلوغ شمال شرقی (شابیل)، این قسمت از قله سبلان تقریباً خلوت است و به جز تعدادی گروه دو سه نفره،و یک گروه پر تعداد از کرمان و گروه ما، گروه دیگری در مسیر نبود. بعد از استراحت بر بالای تخته سنگ فوق‌الذکر راه ما به سمت چپ (غرب) می‌ پیچد که با عبور از منطقه‌ای پر از تخته سنگ و بد راه، دوباره در مسیری مستقیم و رو به بالا و خاکی و سنگریزه‌ای قرار گرفتیم. لازم به توضیح است به جز قسمت تخته سنگی مورد اشاره در بالا، بقیه مسیر عمدتاً پر شیب و سنگریزه‌ای است که بالا رفتن از آن خیلی راحت نیست اما پایین آمدن از آن تا حدودی سریع و راحت است. در انتهای این شیب تند به قسمت فوقانی نزدیک قله سبلان که دارای شیب کمتری است و قسمت‌هایی از آن نیز پوشیده از برف است رسیدیم. از اینجا تعداد زیادی گروه کوهنوردی پر تعداد که رهروی مسیر شمال شرقی هستند دیده می‌شوند که بالاتر به هم می‌رسیم. رسیدن به قله سبلان: در ساعت ۱۲:۱۵ به قله سبلان و کنار دریاچه آن رسیدیم که نیمه غربی آن یخ زده و دور تا دور آن پوشیده از برف بود. در ساعت ۱۳ از همان مسیر و البته عمدتاً از قسمت‌های شن‌اسکی حاشیه راه سرازیر شدیم و در ساعت ۱۶:۰۰ به محل پارکینگ رسیدیم. ابتدا طبق قرار قبلی با همان…

تاریخ: پنجشنبه 21-4-1403 تعداد:   7 نفر وسیله نقلیه: شخصی؛ هوا: گرم و نیمه ابری همراه با کمی باد خنک در ارتفاع نحوه دسترسی به پای صعود قله اسب گیرون : ساعت ۴ صبح از شرق تهران به سمت جاده فیروزکوه به راه افتادیم تا خود را به پای صعود قله اسب گیرون  در نقطه‌ای ما بین دو روستای مومِج و دِهنار برسانیم. قله اسب‌ گیرون در دنباله شرقی رشته کوه دوبرار واقع است. این قسمت از دوبرارو دقیقاً بعد از قله سوزچال، تماماً در حوضچه آبریز دریاچه نمک قرار دارد و در دو طرف آن تعدادی روستای ییلاقی، مرتفع و زیبا، و مملو از باغات میوه تابستانی وجود دارد. در قسمت شمالی از مبداء ارجمند،جاده‌ای کوهستانی به سمت لاسِم و جاده هرازمی‌رود، با روستاهایی در مسیر شامل اَندَریه، آسور، بِهان، نَجَفدَر، وَزنا و زَرمانو در انتها لاسِم. در قسمت جنوبی آن نیز جاده‌ای پیچ در پیچ و نا ایمن اما آسفالته تا دریاچه تار امتداد دارد، با روستاهای یَهَر، لی‌پُشت، مومِج، دِهنارو هَویر در مسیر. گویش مردم این روستاهای ییلاقی و سردسیر مازندرانی است. نقطه انتخابی ما درست بین دو روستای مومج و هویردر جایی به نام باغ رهبری در نقشه گوگل بوده است. با تعدادی باغ و ویلا در قسمت شمالی جاده و پارکینگ خاکی مختصری در جنوب آن. دره‌ای باریک و آب‌دار نیز از زیر قله تا این قسمت امتداد دارد. پس از پارک دو دستگاه ماشین دُرًست در ساعت ۶ صبح از گوشه‌ی غربی ویلای روبرو(با سقف قرمز رنگ) رو به بالا رفته و با عبور از نهر آبی خود را به ابتدای راه باریکی در بالای باغات کف دره ‌رساندیم. این راه باریک تقریباً در امتداد لوله آب پلی‌ اتیلنی است که از بالا دست، حامل آب نهر کف دره است. این راه در ادامه پس از ورود به باغی و چند بار عبور چپ و راست از نهر در نهایت به قسمتی مسطح می‌رسد که در آنجا دره دو شاخه می‌شود و از نهرِ هر دو شاخه آن آب چشمه‌های بالا دست جاری است. در ساعت ۷ صبح به اینجا رسیده و تا ساعت ۷:۳۵ صبحانه رادر این محل صرف کردیم. ارتفاع محل پارکینگ  ۲۳۹۵ و ارتفاع محل صبحانه ۲۵۹۵متر است. صرف صبحانه و ابتدای صعود قله اسب گیرون: پس از صرف صبحانه از یال پهن و پُرشیبِ میان دو دره رو به بالا رفتیم که فاقد راه پاکوب است. این یال پوشیده از بوته‌های کوتاه و بلند و متنوع بوده، در بعضی قسمت‌ها عبور از آن کمی سخت است. در انتها به قله کوتاهی به ارتفاع ۳۱۵۰ متر منتهی می‌شود و ما در ساعت ۹:۴۰ بر روی آن قرار گرفتیم. تعدادی اسب نیمه وحشی بدون زین و یراق در آنجا به چرا مشغول بودند و هر‌از گاهی برای نوشیدن آب به کنار چشمه‌ای واقع در دره‌ی شرقی این قله می‌رفتند. پس از استراحت، ناگزیر از آن قله به سمت شمال و گوسفند سرائی بر روی گردنه پایینی‌ آن سرازیر شده و با تقلیل ارتفاعی به میزان ۱۴۵ متر(تا ارتفاع ۳۰۰۵ متر) در شیبی تند در ساعت ۱۰:۱۰ به آنجا ‌رسیدیم. رو‌بروی ما در قسمت…

تاریخ : 29 الی 31 فروردین سال 1403 تعداد : 15 نفر وسیله نقلیه: شخصی هوا: صاف و آفتابی زمین: در ارتفاعات پایین سرسبز، در ارتفاعات بالا برف حجیم، و ضخامت قابل ملاحظه برف تازه ( در دو روز گذشته سنگین ترین بارش مناطق مرکزی و جنوبی ایران در 50 سال اخیر که منجر به سیل در استانهای جنوبی شد رخ داد) نحوه دسترسی به پای صعود قله کلار چیرو: روز چهارشنبه 29-1-1403 با چهار دستگاه ماشین سواری شخصی در ساعات مختلف خود را به اقامتگاه بومگردی آلاله سفید گندمان رساندیم. چهار اتاق اقامتگاه را از مسئول مهمان نواز و خوش برخورد آن ( آقای عباسی به شماره تماس 09133854580) رزرو کردیم. این مهانسرا دارای چهار اتاق مجزا هر کدام دارای امکانات کامل اقامتی ، آشپرخانه مجزا، توالت و حمام و باربکیو و پارکینگ است. ماشین های کرایه ای نیز در مجاورت اقامتگاه هستند که رابطه خوبی با  آقای عباسی دارند و میتواند گردشگران را به پای صعود یا مناظر طبیعی اطراف نظیر تالاب گندمان یا چغاخور ببرند. از داخل اتاق منظره تمام قد قله کلار پیداست. شب را در مهمانسرا استراحت کردیم و روز بعد در ساعت 6:45 سوار ماشین های کرایه شده و به سمت پای صعود به راه افتادیم که فاصله آن در حدود 10 دقیقه می باشد. در میانه این راه ، یالی در روبرو دیده میشود که دو طرف آن دره است و پای صعود زیر همین یال می باشد. از دیگر مشخصات محل شروع صعود وجود تالاب کوچکی در سمت دیگر جاده است که همیشه آب زلالی نیز در کنار آن قرار دارد و سبزه زار های اطراف آن محل کمپینگ و تفریحگاه مردم محلی است. در ساعت 7:10 از راه پاکوب مشخصی صعود خود را آغاز کردیم. ارتفاع پای صعود 2257متر ، ابتدای آن زمینی مسطح و جاده ای خاکی و ادامه آن راه پهن پاکوبی است که با شیبی ملایم رو به بالا و به سمت غرب تراورس گونه میرود. محل صرف صبحانه در مسیر صعود قله کلا چیرو: کمی بالاتر به باغی میرسد که دور آن حصار کشیده اند. نام این باغ چیرو است. آبی از میان آن میگذرد که از چشمه ای به همین نام سرازیر می شود ساعت 8:10 به قسمت فوقانی باغ که فعلا فاقد حصار است رفته و صبحانه را صرف نمودیم. زمانی را بین مسیر به عکاسی از لاله های واژگون اختصاص دادیم. در ساعت 8:40 مجددا از راه پاکوب کنار نهر آب- البته با کمی انحراف از آن به دلیل برخورد با برفچال پرشیب تا بالای چشمه چیرو رفتیم. دو نفر برای پرکردن ظرف های آب همنوردان ،به کنار چشمه رفتند. راه پاکوب فصل خشک، در کنار چشمه پر آب چیرو که حوضچه سیمانی بزرگی هم دارد پیداست. از بالای چشمه با امتداد قله که در روبرو پیداست و قسمت انتهایی آن نیز صخره ای است به راه خود ادامه دادیم. به قسمت مسطحی رسیدیم که دوراه  پیش پای ما قراردارد. راه اول :عبور از برفچالها و رسیدن به یال پرشیبی که مستقیما به قله کلار می رسد. به دلیل سطح برفی و پرشیب قسمت…

گزارش برنامه صعود به قله ورجین به ارتفاع 2987 متر تاریخ :24-01-1403 تعداد: 11 نفر وسیله نقلیه: شخصی هوا: صاف و کمی سرد زمین:خشک و با لکه های برف در بالا دست نحوه دسترسی به پای صعود قله ورجین با قرار در در لواسان-اول خیابان ورجین در ساعت 5:45 ، به انتهای خیابان ورجین دو رفتیم و ماشین ها را پارک نمودیم. دو لنگه در آهنی که شروع منطقه حفاظت شده را نشان میدهد، ابتدای راه صعود ما می باشد. در ساعت6:10 از همان مسیر جاده شروع به پیمایش کردیم. در کنار جاده تعدادی گودال بزرگ به منظور جلوگیری از ورود سیل به منازل پایین دست حفر کرده بودند. یک ساختمان در سمت راست که احتمالا مخزن ذخیره آب و تاسیسات آن است، دیده میشود. روبروی ما میان دو دره، یالی مستقیم وجود دارد که ما آن را برای صعود انتخاب کردیم. کمی بالاتر در محل تلاقی یال با جاده ، محلی را برای صرف صبحانه انتخاب کردیم. باد سرد و آزاد دهنده جریان داشت و ما در پناه سنگها نشستیم. بعد از صرف صبحانه از شیبی تند به سمت بالا رفتیم در واقع عمده صعود ما را تشکیل میدهد. در انتهای این شیب و کمی پایین تر از یال اصلی( خط الراس) درخت سرو کوهی بزرگی قرار دارد. صعود قله ورجین پس از رسیدن به یال اصلی، با تغییر جهت به سمت شمال غربی و با کمی بده-بستان، در ساعت 10:05 به قله ورجین رسیدیم. پس از کمی استراحت و عکاسی، ابتدا همان یال را در پیش گرفتیم و سپس مستقیما از دره به سمت پایین سرازیر شدیم. حدود ساعت 12:10 به کنار ماشین ها رسیدیم. زوج همنورد و خوش ذوق ما با آوردن کیک و شمع و برپایی بساط چایی، جشن تولد مختصری برای یکی از همنوردان ما برگزار نمودند. نهایتا در ساعت 13 به سمت تهران حرکت کردیم. سایر توضیحات: در فصل خشک چالش اصلی صعود همان شیب تند ذکر شده و در فصل زمستان در بالا دست ، برفکوبی سنگین قسمت انتهایی مسیر صعود به قله ورجین میباشد. سایر توضیحات جهت صعود به قله ورجین: * در مسیر آبی وجود ندارد اما ارتباط با موبایل برقرار است. * دو مسیر دیگر از سمت روستای امامه و کلوگان نیز مورد استفاده کوهنوردان قرار میگیرد که در فصل زمستان چالشی شبیه به مسیر انتخابی ما دارد. * یک گروه کوهنورد دیگر ، از مسیر ما انتهای دره سمت چپ و گردنه بالا دست آن رفته و از آنجا قله را صعود نمودند گزارش : آقای علی ملک تایپ و تنظیم: شعله ملک

تاریخ سفر: عصر 19 بهمن تا ظهر 22  بهمن سال 1402 تاریخ صعود: بامداد 21 بهمن ( ساعت 1:30 صبح) تعداد: 10 نفر سرپرست: آقای قدرت الله اشتری - باشگاه ماهین کمک سرپرست: آقای افشین امامی خواه- باشگاه ماهین وسیله نقلیه : اتوبوس (بین استانی) و سواری ( شهری-بین شهری) وضعیت هوا: صاف و معتدل و در نیمروز گرم توضیحات مختصر در خصوص قله بیرمی: این قله - که بلندترین قله استان بوشهر است- را صرفا نبایستی با ارتفاع کم آن سنجید. ویژگی های بخصوص این قله ، درجه سختی صعود آن را تا حد سنگین بالا میبرد. ارتفاع پای صعود 270 متر از سطح دریا ست، مجموع ارتفاع صعود حدود 1700 متر و طول پیمایش هم 24 کیلومتر است. شیب تندی دارد و بستر آن تماما سنگ و صخره است. در منطقه ای گرم قرار دارد و یکی از نکات مهم برنامه ریزی برای صعود به این قله به همراه داشتن آب و مایعات و میوه به اندازه کافی است. پوشش گیاهی فراوانی دارد و پایین دست این قله تماما نخلستان های وسیع است. آغاز حرکت جهت صعود قله بیرمی: 19 بهمن سال 1402: در ساعت 15:15 از ترمینال جنوب به سمت بوشهر به راه افتادیم. طول سفر تقریبا 15 ساعت است. ( اتوبوس ما این مسیر را از سمت یاسوج پیمود) 20 بهمن 1402: صبح زود ساعت 5:45 به ترمینال بوشهر رسیدیم. پس از سپردن بارهایمان به قسمت انبار ترمینال در ساعت 7 صبح با سواری های کرایه به سمت ساحل شغاب حرکت کردیم. به علت تعطیلات چهار روزه، مسافرین زیادی وارد شهر شده و چادر زده بودند. پارک ساحلی شغاب مجهز به سرویس بهداشتی است. ساعت 15 پس از گشت و گذار در شهر و صرف نهار، با سه دستگاه سواری به سمت روستای گشی (پای صعود قله بیرمی) حرکت کردیم. از حوالی شهر اهرم قله بیرمی ( که یک سر و گردن از قله های نه چندان خوش قیافه اطراف خود بلند تر است) قابل مشاهده است. ساعت 16:30 وارد روستای زیبا و پر از نخلستان گشی شدیم. ابتدا به خانه کوهنورد و نزد مالک محترم آن آقای گلستانی ( به شماره تماس 09171712668) رفتیم. ایشان به علت کثرت حضور کوهنوردان ، مارا به خانه یکی از آشنایان خود به نام خانم احترام جهانبخش فرستاد. منزل ایشان بسیار راحت ، مجهز به سرویس بهداشتی و حمام تمیز برای کوهنوردان و یک سالن بزرگ برای اسکان ما بود. شماره تماس ایشان (خانم جهانبخش) جهت هماهنگی اسکان : 09176985074 (منزل ایشان روبروی مدرسه نوساز شهید باهنر است) این منزل دارای سوپر مارکت رو به خیابان نیز بود که ما مایحتاج خود را از جمله آب معدنی از آنجا تامین کردیم. آغاز صعود به قله بیرمی : 1:30 بامداد روز 21 بهمن 1402 حرکت خود را از منزل به سمت دره ای که در سمت چپ (غرب) آن قرار دارد شروع کردیم. مسیر از یک جاده خاکی  و کنار نخلستانها ادامه می یابد. پس از 50 دقیقه پیمایش دره ، به ابتدای شیب خاکی مسیر صعود رسیدیم. قابل ذکر است که پس از اتمام این جاده خاکی ، راه…

تاریخ اجرای برنامه: 6 -11-1402 تعداد : 11 نفر وسیله نقلیه: شخصی هوا : نیمه ابری و ابری ، سرد در ارتفاع و معتدل در پایین دست زمین : پر برف نحوه دسترسی به پای صعود قله خورندان در ساعت 5:30 صبح روز جمعه از نقطه ای در شرق تهران، به سمت جاجرود به راه افتادیم و بعد از پلیس راه وارد دور برگردان شدیم. سپس در جهت آبعلی به تهران وارد بلوار سد لتیان شدیم. پس از طی نمودن جاده کناره سد تقریبا خالی از آب وارد روستای بزرگ نیکنام ده شدیم. درنهایت به روستای برگ جهان رسیدیم. علیرغم بارش های شب قبل ، جاده مشکلی نداشت. توجه شود که این جاده  به روستاهای ایرا، جورد و لواسان بزرگ منتهی می شود . برای رسیدن به روستای برگ جهان بایستی از جاده اصلی از دو راهی که با تابلو مشخص شده است به سمت چپ ، مسیر را ادامه داد. همچنین جاده دیگری نیز از سمت روستای افجه به سمت روستای برگ جهان میرود که در فصل زمستان به دلیل لغزندگی توصیه نمیشود. در نهایت در ساعت 7 صبح به مسجد محله شاهان رسیده و ماشین هایمان را پارک کردیم. مسجد دیگری نیز در این روستای بزرگ قرار دارد که بعضا کوهنوردان و گردشگران به مقصد آبشار برگ جهان ماشین هایشان را در آنجا پارک میکنند. این محل دارای سرویس بهداشتی تمیزی نیز هست. در پشت مسجد نیز آب پر فشاری از یک لوله جریان دارد که ما در بازگشت جهت گل زدایی از کفش و ... خود از آن استفاده کردیم. شروع صعود به قله خورندان در ساعت 7:20 صبح حرکت خود را از کنار مسجد شاهان رو به بالا آغاز کردیم و در پایان جاده آسفالته وارد شیبی تند و خاکی همراه با تعدادی پله شدیم. راه را از پله ها به سمت بالا ادامه داده و سپس به سمت راست ادامه مسیر دادیم. این باریکه راه در بالا دست روستا و در دامنه سمت چپ دره ادامه می یابد. این راه از کنار ویلایی میگذرد که راه دسترسی پر شیب آن ، بتن شده است. راه از بالای این ویلای منفرد باز هم به سمت راست ادامه می یابد. از دامنه های سمت چپ آبشار تا گردنه کوچکی ادامه می یابد که در عکس مشخص است. از روی این گردنه قلل خط الراس اصلی البرز مرکزی از گاو بینی تا ریزان و آتشکوه و ... قابل رویت است. از همین جا یال اصلی صعودمان آغاز میگردد. محل صرف صبحانه در مسیر صعود قله خورندان کمی بالاتر به قسمت مسطحی میرسیم که محل مناسبی برای صرف صبحانه است.در سمت چپ این محل دامنه ای وجود دارد که مشخصه آن درخت و البته چشمه ای جاری در تابستان است . این دامنه راه تراورس گونه ای به یال نهایی صعود قله گاو بینی است ولی وضعیت بهمن خیز آن کاملا آشکار بود. مسیر ما روی به بالا به سمت یالی است که مستقیما به قله خورندان منتهی می شود. پس از صرف صبحانه و کمی استراحت ، یال را رو بالا ادامه دادیم اما به دلیل پرشیب بودن…

تاریخ اجرای برنامه: 8-10-1402 تعداد : 10 نفر وسیله نقیله: شخصی هوا :سرد (حدود منفی 5) باد: حداکثر 10 کیلومتر بر ساعت زمین : برف نازک و منقطع نحوه دسترسی به پای صعود قله میانرود: در ساعت 5:30 صبح روز جمعه از نقطه ای در شرق تهران به راه افتادیم. جاده هراز در این ساعت خلوت بوده و ما پس از توقفی کوتاه در گردنه امام زاده هاشم (ارتفاع 2720 متر) به سمت آمل سرازیر شدیم. حدود سه کیلومتر بعد از گردنه ، در کنار پیچ چپ گردی (به نام پل مرغی) ماشین هایمان را پارک کردیم. دره ای آبدار به این پل ختم میگردد که ظاهرا مالکیت آن شخصی است. فضای مسطحی که سابقا به عنوان پارکینگ کوهنوردان از آن استفاده میشد ، با  ایجاد خاکریزی از دسترس خارج شده است. بنابراین انبوه ماشین های کوهنوردان تهران و مازندران، ناگزیر از پارک ماشین در شانه راه شدند. در ورودی این دره ، ساختمان بسیار بزرگی با بدنه و دیوار های بتنی و سوله ای بزرگ ساخته شده و قسمتی ویلایی نیز در کنار آن دیده میشود. راه بند هایی در ابتدا و انتهای این دره ( قبل و بعد سوله) ایجاد شده که البته مانعی برای عبور کوهنوردان نخواهد بود. برنامه ما تا زمان رسیدن به روی خط الراس اصلی دوبرار، صعود به قله بزمچال بود. لذا از یال بعد از راه بند آخر - که ابتدای آن کمی هم پرشیب است- صعود خود را در ساعت 7:15 دقیقه شروع کردیم. کوهنوردان زیاد دیگری نیز در قالب گروههای های مختلف ، از کنار شیب تند راه بند اولی - قبل از ساختمان سوله- بالا کشیدند. ما البته هم به لحاظ شیب تند و هم وجود قسمت ای صخره ای قابل عبور ، در قسمت های میانی این مسیر را علیرغم کوتاه تر بودن آن انتخاب نکردیم. دسترسی به یال اصلی صعود به قله میانرود بر روی  خط الراس دوبرار پس از عبور از شیب تند ابتدای مسیر به بالای تپه پهنی رسیدیم که تا شروع شیب نهایی منتهی به خط الراس دوبرار ، مسیری تقریبا مسطح و کم شیب پیش رویمان قرار داشت. در قسمت های تخته سنگی در ابتدای شیب نهایی ، حدود ده دقیقه به استراحت و صرف میوه و تنقلات گذراندیم و سپس از مسیری با پاکوب باریک و مارپیچ از آن شیب بالا رفتیم. ساعت 10:20 به روی خط الراس اصلی دوبرار رسیدیم  و منظره زیبا و تمام قد قله دماوند را به تماشا ایستادیم. بعضی از گروههایی که یال اولی را برای صعود انتخاب کرده بودند ، به علت بد گذر بودن آن یا دره پرشیب کناری را در ادامه راه انتخاب کردند و یا به سمت یال و مسیر انتخابی ما تغییر مسیر دادند. صعود قله میانرود با توجه به هوای نسبتا خوب و آفتاب و ضخامت کم برف و البته در نظر گرفتن این مطلب که قله بزمچال را سال گذشته در همین دیماه- البته سردتر و پر برف تر- صعود کرده بودیم ، تصمیم گرفتیم که خط الراس دوبرار را به سمت شرق و قله میانرود ادامه دهیم.   حدود 40…

تاریخ 23-04-1402 تعداد : 16 نفر وسیله نقلیه : شخصی هوا: نسبتا گرم آغاز حرکت : ساعت 5 صبح از شرق تهران به راه افتادیم. عده ای از دوستان در بین راه ملحق شدند و در ساعت 6:30 به محل مورد نظر در شمشک بالا رسیدیم. نحوه دسترسی به پای صعود قله آبک در بین راه دسترسی به روستای سپیدستان، از سمت راست راهی شنی بلافاصله بعداز یک پل منشعب میگردد. ارتفاع پای صعود 2660 متر می باشد. در قسمتی از این راه و در مجاورت یک کارگاه بزرگ ساختمانی ( درست در داخل دره) مردم محلی- به روال سالهای اخیر بسیاری از مناطق ییلاقی- راه بندی ایجاد نمودند و مانع از تردد مردم غیر محلی به بالا دست جاده میشوند. ما نیز ماشین هایمان را که 5 دستگاه بود قبل از راه بند و در قسمت عریض راه پارک کردیم. در ساعت 6:50 از مسیر جاده به سمت گردنه روبرو که گردنه روته نامیده میشود به راه افتادیم. اگر چه همین جاده شنی با پیچ و تابهای خود به گردنه روته میرسد، اما ما از کنار باغی جاده را رها کردیم. با عبور از کنار گوسفند سرایی سنگ چین شده و از طریق یک راه پاکوب ، ساعت 8 صبح به گردنه رسیدیم. ارتفاع این گردنه تقریبا 3000 متر است. پس از حدود ده دقیقه استراحت از مسیر جاده که در اینجا با راه ما تلاقی کرده بود به صعودمان ادامه دادیم. کمی بعد قله قابل رویت است. با چرخش رو به شمال از جاده جدا شده و ادامه مسیر دادیم. تپه ای بالا سر ما قرار دارد که نیازی به صعود آن نیست. صعود قله آبک ما با تراورس و البته با تقلیل حدود 40 متر ارتفاع به گردنه نهایی زیر قله آبک میرسیم. پس از کمی استراحت ساعت 9:30 شیب نهایی را آغاز کردیم . ساعت 10:35 به قله زیبای آبک رسیدیم. پس از استراحت معمول بر روی قله آبک در ساعت 11:10 از همان مسیر رفت ، بازگشتیم. در ساعت 13:45 به پارکینگ رسیدیم. *سایر توضیحات جهت صعود به قله آبک از شمشک - درست روبروی گوسفند سرای مورد اشاره در چند سطر بالاتر ، و به فاصله حدود پنج دقیقه از آن ، چشمه پر آبی قرار دارد. - تخریب قسمت هایی از پوشش گیاهی و آثار به جا مانده از رد لاستیک، نشان میدهند ماشین های off-road  تا ارتفاع 3200 متری به طبیعت دست درازی کرده اند. - ارتفاع قله با عدد 3488 متر روی تابلو درج شده است. البته به نظر میرسد این عدد دقیق نباشد زیر با مراجعه به نقشه های منحنی میزان و نمایشگر GPS  ارتفاع 3520 متر اندازه گیری شد. - هدف ما صعود به قله کلون بستک بود، که متاسفانه به دلیل کندن زیر جاده برای احداث ساختمان، جاده ارتباطی ریزش کرد. در نتیجه به علت انسداد جاده برنامه را به آبک تغییر دادیم. متاسفانه کوه خواری در این منطقه امری معمول است. سرپرست و نگارش گزارش: آقای علی ملک تایپ و تنظیم: شعله ملک    

تاریخ : 15 و 16 تیرماه سال 1402 تعداد :  19 نفر وسیله نقلیه :  شخصی هوا:  معتدل زمین: در ارتفاعات بالا کمی برف آغاز حرکت : با اجرای قرار قبلی ، در ساعت 5:45 در محل پارکینگ خاکی انتهای روستای وارنگرود، رسیدیم. ساعت 6:15 در امتداد دره وارنگرود حرکت خود را آغاز کردیم. ارتفاع پای صعود 2510 متر می باشد. محل صرف صبحانه: در ابتدای دره  شیرکمر با ارتفاع 2660 متر از ساعت 7:20 الی 7:45 مشغول صرف صبحانه شدیم. پس از صبحانه، در امتداد دره زیبا و سرسبز و پر آب حرکت خود را ادامه دادیم. محل قرار گرفتن چشمه در مسیرصعود: تا ساختمان محیط بانی ، در بین راه دو چشمه وجود دارد. اولی کنار گوسفند سرا و سر راه است. چشمه دوم در دامنه سمت مقابل راه پاکوب و با فاصله کمی از آن واقع است. ساعت 10 صبح به ساختمان محیط بانی رسیدیم. پس از کمی استراحت در کنار ساختمان محیط بانی ، راه پاکوب راه به سمت گردنه سوتک ( بین دو قله سوتک در شمال و خرسرک در جنوب) ادامه میدهیم. از اینجا به بعد در مسیری تراورس و طولانی و البته در قسمت هایی همراه با شیب سربالایی مختصر، نیم دور کامل پیرامون قله کمانکوه پیمودیم. قله کمانکوه از گردنه سوتک قابل مشاهده است. در این مسیر تراورس طولانی دو چشمه وجود دارد اولی از دامنه جنوبی سوتک و در کنار راه  جاری است. دومی حاصل زهکش آب برف دامنه های شمالی قله کمانکوه در بستر سنگریزه ای است که قاعدتا آب دائمی ندارد. محل کمپ در مسیر صعود به قله کمانکوه: در ساعت 13 به کنار برکه کمانکوه رسیدیم و کمپ خود را برپا کردیم. گروههای زیاد دیگری نیز از شهر های دور و نزدیک برای صعود قلل منطقه از جمله آزاد کوه آمده بودند و در همان مکان چادر زده بودند. نهار را در محل کمپ صرف کردیم. 15 نفر از افراد حاضر راه صعود به قله کمانکوه را در ساعت 14:10 در پیش گرفتیم. مسیر های صعود به قله کمانکوه: نکته کلیدی این گزارش مسیر های صعود به قله کمانکوه است وگرنه سایر موارد در گزارشات متعدد صعود سایر گروههای کوهنوردی، درج شده است. مسیر اول: به محض رسیدن به گردنه سوتک و مشاهده قله کمانکوه ، یالی منتهی به قله در قسمت جنوبی آن دیده می شود. میتوان از طی کردن مسیر طولانی دور قله خودداری نمود و در میانه راه از آن بالا رفت. این مسیر کمی دست به سنگ دارد و برای افراد و گروه های آشنا با سنگ و صخره ( نه در حد سنگ نوردی حرفه ای) قابل دست یابی است. مسیر دوم: از کنار برکه کمانکوه شروع می شود و  ظاهر خشنی دارد ولی مسیر نرمالی صعود به قله است ( بجز قسمت کوچک از انتهای مسیر) یال خاکی و قوسی شکل (ابتدا به سمت جنوب و سپس به سمت غرب) تا پای قسمت های صخره ای یال ما را هدایت میکند. از آنجا سنگچین های متوالی، ابتدا به سمت راست پیچیده و سپس از قسمت های پر شیب و صخره ای و…

تاریخ اجرای برنامه : 2-4-1402 تعداد : 20 نفر وسیله نقلیه : شخصی توضیحاتی در مورد قله رنگرزدکان و قلل البرز شرقی: این قله در منتها الیه شرقی خط الراسی قرار دارد که طرف غربی آن در دره هراز (مجاور دو راهی روستای لاسم) شروع شده و قسمت شرقی آن به روستای ارجمند (جاده فیروزکوه) ختم میگردد. شناخته شده ترین قله این رشته کوه « قله پاشوره» است. خط الراس دوبرار در قسمت جنوبی این رشته و به موازات آن قرار دارد. این دو رشته از نقطه ای در مجاورت قله چهارهزار متری «سوزچال»(در شرق آن) و در میانه یال دوبرار از طریق یال و گردنه ای به قله هلزم بر روی خط الراس پاشوره متصل میشود. قسمت غربی دوبرار و قسمت شرقی هلزم در محل این اتصال بر روی خط الراس اصلی رشته کوه البرز و در واقع خط تقسیم آب دو حوضه آبریز شمالی و جنوبی آن قرار دارد. قلل لهرک و رنگرزدکان روی این رشته اصلی قرار دارد. یال و گردنه ای کوتاه ،قله رنگرز دکان را به قله ساهون در شمال آن وصل می کند . قله ساهون نیز با گردنه هایی کوتاه به سمت شمال شرق به ادامه البرز شرقی ( مجموعه قلل بوم ، میشینه مرگ ، کل خسه، کوههای سوادکوه و در ادامه کوههای منطقه چاشم شهمیرزاد ) متصل می گردد. قله رنگرز دکان سه مسیر صعود دارد که یک مسیر آن از رخ شمالی و دشتهای زیبای ساهون و کلک ساهون است. البته به دلیل ارتفاع بالای دشتهای مذکور ، زمان زیادی برای صعود نمی طلبد. دو مسیر دیگر در ادامه گزارش توضیح داده شده است. زمان حرکت و نحوه دسترسی جهت صعود به قله رنگرزدکان: با قرار ساعت 4 و نیم صبح روز جمعه در یکی از نقاط شرق تهران و با نیم ساعت تاخیر و انصراف دو نفر ، ساعت 5 صبح به سوی جاده فیروزکوه حرکت کردیم. تعدادی از همنوردان نیز در بین راه  ( شهرک پردیس، شهر دماوند و جاده هراز) به ما ملحق شدند. پس از رستوران و دره نمرود، حدود ده کیلومتری شهر فیروزکوه وارد دور برگردان شده و از طریق جاده آسفالته دسترسی محلی به سمت شهر ارجمند ادامه مسیر دادیم. پس از حدود بیست کیلومتر و عبور از کنار دریاچه سد نمرود و روستاهای سله بن و وشتان ، از دو راهی سمت چپ وارد جاده ارتباطی با هراز می شویم. پس از عبور از روستاهای ییلاقی ، سرسبز و مشجر اندریه و آسور به روستای " بهان"می رسیم. در انتهای روستا، کوچه ای از سمت راست منشعب شده و به سمت بالا میرود. این راه در همان ابتدا دو شاخه میشود و ما از سمت راست تا انتهای آسفالت رفته و در زمینی مسطح در انتهای راهی باریک و پر پیچ و خم و خاکی، ماشین هایمان را پارک میکنیم. توصیه میشود در همان خیابان اصلی روستا (جاده ارجمند به لاسم) ماشین ها پارک شود ( بدلیل باریک بودن کوچه محلی ، پیدا کردن جای پارک مشکل است) ابتدای مسیر صعود به قله رنگرزدکان: ارتفاع محل پارکینگ 2345 متر است. ما پس از…

تاریخ : جمعه پنجم خرداد 1402 تعداد : 13 نفر وسیله نقلیه : شخصی هوا: معتدل و نیمه ابری، همراه با بارش های صبحگاهی شروع حرکت به سمت پای صعود قله سیاه پلاس با تجمع حدود ساعت 5 صبح از شرق تهران به سمت رودهن به راه افتادیم. از بلوار شریعتی شهر رودهن به سمت روستای جورد رفتیم. پس از عبور از دروازه ای آهنی - که باز بود- در یک پیچ چپ گرد از جاده اصلی خارج شدیم. جاده مذکور به سمت روستای ایرا و سپس لواسان بزرگ میرود. توضیح آنکه روستای ایرا نیز یکی از راه های ورودی به محیط بانی دشت لار از طریق گردنه قوشخانه می باشد. راه روستای جورد در ابتدا آسفالته و سپس خاکی است. ما در محل یک دو راهی و قبل از شروع باغات، کنار راه انشعابی بن بستی در سمت چپ ماشین ها را پارک میکنیم. در ساعت 6:55 صبح پس از یکساعت راهپیمایی در مسیر جاده به راه افتادیم. در ساعت 7:45 صبح به محل دو شاخه شدن جاده و دره میرسیم. محل صرف صبحانه در مسیر صعود قله سیاه پلاس در هر طرف این دره باغات بسیاری است. در محل تلاقی دو جاده خاکی صبحانه را صرف کردیم. ساعت 8:15 مجددا از راه سمت راست تا تقریبا انتهای دره میرویم. در اینجا یک راه فرعی که به سمت باغات بالا دست میرود وجود دارد. رو به بالا و مستقیما تا زیر دیواره ای که درست زیر یال اصلی قرار دارد صعود میکنیم. در این حین گاهی رگبار باران درمیگرفت و قطع میشد. ساعت 10:25 به زیر دیواره سنگی رسیده و از سمت چپ صخره ها تا گردنه شرقی قله سیاه پلاس بالا میرویم. ساعت 11:15 پس از حدود یک ربع استراحت بر روی گردنه به سمت غرب و از راه پاکوب میان قسمت های صخره ای به سمت قله سیاه پلاس میرویم. صعود به قله سیاه پلاس ساعت 12:45 به قله سیاه پلاس رسیدیم. حدود نیم ساعت در هوایی ملایم و خوب به عکاسی و صرف نهار پرداختیم. منظره زیبای قله دماوند، دشت و دریاچه سد لار، قلل هفت سران لار، گوینک چال و آسمان کوه در شمال قابل رویت است. قلل توچال ، پیرزن کلوم ، مهرچال و کوههای افجه لواسان نیز در قسمت غربی دیده میشوند. رخ غربی قله زیبای گل زرد نیز در قسمت شرقی ما قرار دارد. تاسیسات گردنه غربی قله سیاه پلاس که به قوشخانه معروف است مشاهده میشود. ساعت 13:15 از همان راه رفت به گردنه شرقی قله سیاه پلاس برمیگردیم. این بار راه برگشت متفاوتی که همان یال میانی بین دو دره می باشد را در پیش گرفتیم. ابتدا به صورت تراورس به گوسفند سرای مسطحی رفتیم که در ابتدای قسمت های بالایی یال زیر قله سیاه پلاس قرار دارد. از آنجا به سمت جنوب مستقیما تا محل دو شاخه شدن دره راه را ادامه میدهیم. ساعت 16:10 به این دو راهی رسیدیم و پس از طی مسیر جاده ای ، ساعت 16:50 به محل پارکینگ ماشین ها رسیدیم. سایر توضیحات در مسیر صعود به قله سیاه پلاس: آب فراوان و زلالی…

تاریخ : 23 الی 25 فروردین سال 1402 تعداد : 7 نفر با هدف گردشگری شهر زیبای یزد و 9 نفر با هدف صعود قله شیرکوه در قالب یک برنامه ترکیبی وسیله نقلیه: تهران - یزد ( قطار) و تردد های محلی توسط مینی بوس کرایه شده از تفت هوا: صاف و معتدل همراه با باد شدید سراسری زمین: خشک ، از پناهگاه تا قله شیرکوه در بیشتر قسمت ها برفی بوده است. نحوه دسترسی به پای صعود قله شیرکوه ساعت 23:05 روز سه شنبه 22 فروردین ماه با قطار به سمت یزد رفته و در ساعت 7:30 صبح روز بعد یعنی چهارشنبه 23-1-1402 به ایستگاه راه آهن یزد وارد شدیم. شب اول را در هتل مهمانسرای مشیر الدوله یزد اقامت نمودیم. قصد ما بر این بود که روز پنجشنبه یعنی 24-1-1402 به قله شیرکوه صعود کنیم. اما باد های توفانی شدید تا حدود 90 کیلومتر بر ساعت ما را منصرف نمود. در نتیجه روز جمعه را برای صعود انتخاب کردیم. البته طبق گزارش سایت های معتبر هواشناسی ، باد های روی قله شیرکوه که دشتی طولانی است، نگران کننده بود. تصمیم ما برای صعود منوط به آستانه تحمل سرعت باد بود. خوشبختانه فقط در یک سوم  انتهایی فاصله بین پناهگاه تا قله شیرکوه بادهای جهشی تا حدود 45 کیلومتر بر ساعت داشتیم. روز پنجشنبه به سمت تفت حرکت نموده و در اقامت گاه بومگردی ناربن تفت شب را سپری کردیم. آغاز صعود برای قله شیرکوه روز جمعه در ساعت 5:05 با یک دستگاه مینی بوس به سمت روستای بزرگ ده بالا به راه افتادیم. در ساعت 5:50 از مینی بوس پیاده شدیم . در ساعت 6 صبح از ابتدای ورودی به دره نجیب به ارتفاع  2560 متر حرکت خود را آغاز نمودیم. این دره از نمای روبرو با یال کوتاهی که در بالا دست به دیواره ختم میشود به دو قسمت دره سمت راست و دره سمت چپ تقسیم میشود. مسیر صعود در ابتدا از دره سمت راست شروع میشود و با راهی پاکوب و مارپیچ از دامنه یال میانی تا انتهای آن در زیر دیواره امتداد می یابد. مشخصه آن (همانطور که در عکس زیر پیداست) تابلوی سبز رنگ بزرگی با شعار محیط زیستی است. ارتفاع این نقطه که شروع تراورس زیر دیواره تا دره آبدار سمت چپ است 2980 متر می باشد. ما در ساعت 6:55 از این محل عبور کردیم. منظره ای از تروارس زیر دیواره را در عکس زیر مشاهده میفرمایید. در ساعت 7:18 پس از عبور از مسیر تراورس ، به کف دره ای رسیدیم که آبی حاصل ذوب برف های بالا دست در آن جاری است. ارتفاع این نقطه 3033 متر است. بقیه مسیر در شیبی نسبتا تند از دامنه سمت چپ این دره رو به بالا امتداد می یابد. نکته جالب توجه مسیر صعود به قله شیرکوه دو اقدام جالب کوهنوردان یزدی است. اول اینکه تقریبا به فاصله هر یکصد متر (طولی) یک نشانه راهنمای شماره گذاری شده از 1 تا ... همراه با فلش راهنمای مسیر بر روی تخته سنگهای مسیر درج شده است. نکته دوم میله کوبی قسمت نسبتا صاف…

تاریخ صعود: 28-11-1401 ( روز جمعه) وسیله نقلیه: وانت لندکروز+ وانت نیسان تعداد: 21 نفر هوا: معتدل زمین: خشک و سرسبز در ارتفاعات پایین و برف یخ زده در ارتفاع بالای 2600 نحوه دسترسی به پای صعود قله برفدان: قله برفدان در قالب یک سفر تفریحی - ورزشی 4 روزه ، از 26 تا 30 بهمن ماه ( پنج شب و چهار روز) و با تعداد 31 نفر اجرا گردید. دو شب اول و آخر در راه رفت و برگشت گذشت. یک شب را در اقامتگاه بومگردی لوتوس در شیراز گذراندیم . دو شب نیز در اقامت گاه بومگردی روستای خیر آباد ( حدودا 6 کیلومتر بعد از داراب به سمت جاده سیرجان- بندرعباس) اقامت داشتیم. مبدا صعودمان نیز روستای خیر آباد بود. ساعت 6:30 روز جمعه با دو دستگاه وانت قوی به سمت شمال شهر داراب و تنگ کتویه به راه افتادیم. از داراب تا مقصدمان که فلات مرتفعی بود یک ساعت و نیم ، طول کشید. جاده دسترسی مبدا صعود قله برفدان، خاکی و کوهستانی است که غیر از ماشین های شاسی بلند نمیتوانند آن را بپیمایند. در این دشت مرتفع ، کشاورزی جریان دارد. محصولاتی از قبیل گردو، انگور، گل سرخ و انجیر در آن به عمل می آید. وجه تسمیه قله برفدان: یک لایه به ضخامت 5 متر از خاک رس آب را در خود نگه میدارد و مردم محلی با حفر چاههای 5 متری، این محصولات را آبیاری میکنند. زیر این لایه 5 متری ، ترکیبات مارن قرار دارد که مانع از نفوذ آب به لایه های پایین تر می شود. یکی از این چاهها به نام چاه برفدان وجه تسمیه این فلات می باشد. به محض ورود به این فلات، قله را در قسمت جنوبی آن میتوان مشاهده کرد. در گوشه سمت راست قله ، دره ای کوتاه و در سمت چپ یال سنگی وجود دارد. مسیر صعود نرمال دره سمت راست ( غربی) است ولی ما برای صعود یال سمت چپ (شرقی) را انتخاب نمودیم و از دره فوق برگشتیم. محل صرف صبحانه در راه صعود قله برفدان: جاده خاکی راه دسترسی به قله برفدان از یک گردنه مرتفع عبور می کند. پس از سرازیر شدن از گردنه اول،  گردنه دوم را بالا میرود تا در آن طرف به فلات برفدان برسد. بین این دو گردنه ، پناهگاه بزرگی وجود دارد که تا 40 نفر نیز ظرفیت اقامت دارد . در کنار این پناهگاه چناری با قدمت 700 سال ( بنا به گفته اهالی) و چشمه پر آبی نیز وجود دارد. کوهنوردان با اقامت شبانه در این پناهگاه، پای پیاده از طریق جاده به زیر قله برفدان و سپس قله می روند. ما در ساعت 8:30 به ابتدای یال سمت چپ رسیدیم. در همین نقطه صبحانه خود را صرف کردیم. در ساعت 9 ( از پای صعود به ارتفاع 2545) صعود خود را آغاز نمودیم. پس از پشت سر گذاشتن شیبی سنگ ریزه ای ، بقیه یال تا قله بصورت تیغه ای سنگی مقابلمان قرار گرفت. در سمت چپ و راست تیغه، راه نرمال پوشیده از برف یخ زده وجود داشت که به…

تاریخ : 30-10-1401 تعداد : 16 نفر وسیله نقلیه: ون + وسیله شخصی هوا : صاف و آفتابی ، تمیز و کمی سرد زمین: پوشیده از برف در حد 40 سانتی متر نحوه دسترسی به پای صعود قله دال نشین: ساعت 6 صبح از شرق تهران با یک دستگاه ون 13 نفره به سمت روستای شمشک حرکت کردیم. در بین راه نیز دوستانی با وسیله نقلیه شخصی به ما ملحق شدند. بعد از شمشک وارد دو راهی سپیدستان شدیم . کمی جلوتر با عبور از پلی کوچک در سمت راست جاده منتهی به روستا ، وارد مسیری فرعی شدیم. ابتدای جاده فرعی تابلویی با عنوان " دسترسی محلی" نصب شده است. با وجود بارش برف در هفته جاری ، این جاده فرعی نیز تمیز و عاری از برف بود. علت آن میتواند وجود تعداد زیادی ویلا و باغ باشد که تا انتهای دره و در سمت راست آن ، ادامه یافته است. سمت چپ راه ، دامنه های جنوبی یال منتهی به قله دال نشین است و راههای متعددی برای دسترسی روی یال وجود دارد. بهترین نقطه دسترسی ، کوچه باریک و پرشیبی است که در عکس فوق نشان داده شده است. این کوچه با نوشته ای روی سکویی سیمانی با علامت " به سوی قله دال نشین" متمایز شده است. مسیری که  ما برای  صعود انتخاب کردیم: در جاده فرعی کمی جلوتر رفته و  از کنار دروازه ای در ابتدای راهی خاکی و مارپیچ رو به بالا از طریق جاده فوق و شیبی نسبتا تند خود را به روی یال اصلی رساندیم. ساعت حرکت ما از محل پارک ماشین ها در کنار راه ساعت 7:30 و ارتفاع مبدا 2665 متر بوده است. محل صرف صبحانه در مسیر صعود قله دال نشین: ساعت 9 صبح، حدود 300 متر بالاتراز مبدا حرکت ، روی قسمتی از یال که تخته سنگ هایی خشک برای نشستن داشت ، صبحانه را صرف کردیم. حدود 20 دقیقه بعد مجددا حرکت کردیم. مسیر توسط گروههای جلوتر از ما کوبیده شده بود. از اینجا تا قله دال نشین ، شیب کمی کمتر میشود. رسیدن به قله دال نشین: ساعت 11:15 دقیقه به قله دال نشین رسیدیم که به دلیل تابش قوی خورشید، اثر سرما را تا حدودی خنثی کرده بود. تا ساعت 12 به همراه گروه های دیگر کوهنوردی به استراحت و عکاسی و تماشای قلل زیبای اطراف نشستیم. بازگشت از قله دال نشین: در ساعت 12 به سمت پایین حرکت کردیم . کل مسیر را تا قسمت انتهایی از همان مسیر رفت ، بازگشتیم. در قسمت انتهایی یال بجای مسیر صعود ، از همان کوچه پرشیب و باریکی که در ابتدای گزارش به آن اشاره شد، به راه فرعی رسیدیم. با اطلاع قبلی ما توسط موبایل ، ون کنار پل ابتدای جاده فرعی ایستاده بود. ساعت 14 به کنار ون رسیدیم و به سمت تهران حرکت کردیم. جاده شمشک به تهران نیز در این ساعت، بجز در بعضی قسمت های کوچک، بدون ترافیک بود. سایر توضیحات جهت دسترسی به قله دال نشین: * یال صعود قله دال نشین بین دو قله آبک ( در جنوب) و…

تاریخ صعود: جمعه 9-10-1401 تعداد: 21 نفر وسیله نقلیه: شخصی هوا : معتدل زمستانی و آفتابی زمین : پوشیده از برف ( بین 10 تا 30 سانتی متر) نحوه دسترسی به پای صعود لانه عقاب: ساعت قرارمان ساعت 6:15 صبح در نقطه ای در شرق تهران بود. پس از جمع شدن اعضا، به سمت جاده هراز حرکت کردیم. پای صعود قله لانه عقاب ، در مجاورت مبارک آباد و بعد از آبعلی ، از کنار امام زاده حمزه می باشد. پس از پارک ماشین ها در ساعت 7:30 صبح،  از کناره های راه منتهی به امام زاده حمزه ، حرکت خود را آغاز نمودیم. کنار محل پارک ماشین ها، مجموعه از رستوران، سوپر مارکت و سرویس بهداشتی است . مسیر صعود ما یال واقع در قسمت شرقی این مجموعه و دره مجاور آن است. توضیح آنکه دره مبارک آباد یکی از مسیر های صعود به قله گل زرد و البته مسیر بسیار سختی است. به دلیل شیب تقریبا قائم ترانشه کنار جاده،  نتوانستیم از محل پارک ماشین ها مستقیم به روی یال برسیم. بنابراین در کناره خاکی جاده آسفالته ، تا دم یال اصلی منتهی به قله لانه عقاب پیاده رفتیم. ابتدای مسیر روبروی مجموعه ای با نام " اردوگاه بسیج دانشجویی سید الشهدا" قرار دارد. در ابتدای یال دو قسمت مسطح قرار دارد. در قسمت اول کانتینر بزرگی قرار گرفته و در روز های برفی زمستانی محل تفریح خانواده هاست. در قسمت دوم نیز یک تانکر و یک استخر آب برای آبیاری درخت های کاشته شده، نصب و ساخته شده است. شیب اصلی صعود از گوشه شرقی استخر آغاز میشود. محل صرف صبحانه در مسیر قله لانه عقاب در پایان شیب و در نقطه ای به ارتفاع تقریبی 2530 متر که نسبتا مسطح است صبحانه را بین ساعات 9 تا 9:20 صبح صرف کردیم. پس از آن از دو شیب دیگر که حاوی قسمت های سنگی ساده است گذر نمودیم رسیدن به قله لانه عقاب در گردشی به راست ساعت 11:40 به قله لانه عقاب رسیدیم. به علت باریکی سطح قله لانه عقاب و حجم زیاد برف ، پس از یک ربع استراحت و عکاسی به پایین برگشتیم. ساعت 14 به پارکینگ رسیده و برنامه پایان یافت. سایر توضیحات جهت دسترسی به قله لانه عقاب: * ارتفاع پای صعود 2242 متر و ارتفاع خالص صعود 700 متر می باشد *در مسیر آبی نیست ولی در محدوده پارکینگ ماشین ها، امکانات خوبی وجود دارد. * آنتن موبایل در مسیر برقرار است. * این قله مناسب و ایمن برای صعود های زمستانه گروه‌های پر تعداد است. * قله گل زرد در شمال  و قله سر استخر در شرق قله لانه عقاب قرار داشته و قابل رویت است. گزارش : علی ملک تنظیم: شعله ملک عکس: احمد طالبی

تاریخ : جمعه 2-10-1401 تعداد : 12 نفر وسیله نقلیه: شخصی هوا: سرد ( دمای حسی 13-) همراه با مه در ارتفاعات بالا ( در هنگام صعود مه کمتر بود و هنگام فرود بیشتر شد) زمین: برف نازک در پایین دست و برف متوسط (10-20 سانتی متر) در ارتفاعات بالاتر نحوه دسترسی به پای صعود قله بزمچال پس از تجمع در شرق تهران در ساعت 5:30 صبح به سمت جاده هراز حرکت نمودیم. با گذر از گردنه امام زاده هاشم ( حدودا سه کیلومتر بعد از آن ) در ورودی دره ای پس از یک پیچ تند چپگرد و یک پل (پل مرغی) ، ماشین ها را پارک میکنیم. در ابتدای این دره (مسیل!) سوله ای بزرگ و یک ساختمان چند طبقه بتنی احداث شده است. جاده ای خاکی نیز در امتداد این دره با دو راه بند در ابتدا و انتهای آن به معنی خصوصی بودن دره ساخته شده است. پس از راه بند دوم نیز دستگاه سنگ شکن جهت استخراج شن و ماسه( در پشت یک تپه غیر قابل رویت از جاده هراز) با تجهیزات جانبی آن نصب شده است. دو یال منتهی به ابتدای رشته کوه دوبرار و قله بزمچال از سمت چپ دره رو به بالا میرود. یال اول که در قسمت های فوقانی نزدیک یال اصلی دارای قسمت های صخره ای (قابل عبور از کناره های آن) است از مجاورت راه بند اولی شروع میشود. یال دوم که نشانه ابتدایی آن تپه ای پهن است بعد از راه بند دوم شروع میشود. ما یال دوم را برای صعود به قله بزمچال و یال اول را برای بازگشت انتخاب کردیم. از همان ابتدا خود را به روی یال رساندیم که شیب تندی داشت. بقیه مسیر را از روی همان یال تا روی یال اصلی صعود کردیم. البته در دره سمت چپ یال صعود ما ، راه پاکوب باریکی وجود داشت که در نهایت به روی همین یال ختم میشد. در ساعت 7:05 حرکت خود را با عبور از راه بند اول آغاز کردیم. ارتفاع تقریبی این نقطه 2565 متر می باشد. محل صرف صبحانه در مسیر قله بزمچال پس از طی جاده مورد اشاره و قسمت پر شیب ابتدای یال صعود و با عبور از مسیری تپه ماهوری ، در ساعت 8:15 به زیر شیب تند نهایی رسیدیم. صبحانه را در همین قسمت که ارتفاع آن 2905 متر است صرف کردیم. در ساعت 8:45 صعود نهایی خود را در پیش گرفتیم. با توجه به وزش باد و زیاد شدن مه ، به اضافه نمودن لباس و گرتکس اقدام کردیم. وقتی به یال رسیدیم حدود 20 دقیقه تراورس به سمت چپ (غرب) داشتیم. البته برای کمتر حس کردن باد ، کمی پایینتر از یال به حرکت ادامه دادیم. صعود به قله بزمچال پس از پیمایش مسیری نه چندان طولانی روی خط الراس ، ساعت 11:05 به قله بزمچال رسیدیم. این قله دارای موقعیت مکانی بسیار زیبایی از لحاظ اشراف به خط الراس دوبرار، قله زیبای دماوند  و مناظر اطراف است. بازگشت از قله بزمچال پس از حدود یک ربع ساعت توقف و عکاسی در هوایی سرد (البته…

تاریخ : 11-9-1401 تعداد : 16 نفر هوا: سرد و همراه با مه غلیظ در ارتفاعات پایینتر و بارش باران و برف در بالادست زمین: در مجموع خشک بهمراه برف نازک در ارتفاعات نحوه دسترسی به یال جنوبی قله کماچال ساعت 6 صبح در محل گیت ورودی جاده سلامتی مجموعه تفریحی- ورزشی توچال ( انتهای پارکینگ) قرار گذاشتیم. در ساعت 6:15 به سمت قسمت اداری مجموعه ( پارکینگ بالای گیت خروجی) به راه افتادیم. راه متعارف صعود به این قله از مسیر جاده سلامتی- ایستگاه دو به ایستگاه پنج میباشد. از شیب تندی در منتها الیه پارکینگ بالایی صعود خود را آغازکردیم. کمی بالاتر خود را به جاده دسترسی رساندیم که البته ابتدای آن مجاور ساختمان اداری مجموعه است و از آنجا هم میتوان حرکت را آغاز نمود. جاده دسترسی فضای سبز کمی بالاتر به پایان میرسد. ما از راه پاکوبی در انتهای جاده رو به بالا میرویم. این راه پاکوب در ابتدا پهن و مشخصی و در قسمت های انتهایی باریک میشود. در ساعت 7:25 به گردنه ای بعد از قله کوچکی میرسیم که ارتفاع تقریبی آن 2233 متر می باشد. محل صرف صبحانه در مسیر قله کماچال صبحانه را در همین گردنه صرف میکنیم . بارش باران آغاز شده است. مسیر بعد از این گردنه از راه پاکوب ، یالی است که تا قله کماچال کشیده میشود. این مسیر گاهی از سمت چپ یال و گاهی راست ادامه می یابد. مه غلیظی محیط را پوشانده ، بارش برف آغاز شده و دید ما را به مناظر اطراف محدود کرده است. این یال با قوسی ملایم و یکنواخت به سمت راست ( شرق) میپیچد. مسیر در نهایت به قله کماچال و مسیر دسترسی به ایستگاه پنج تله کابین منتهی می شود. در ساعت 10:45 به قله کماچال رسیدیم. پس از حدود 25 دقیقه استراحت و صرف غذا و تنقلات در هوای سرد ، مسیر برگشتمان را متفاوت انتخاب کردیم. از مسیر نرمال ایستگاه پنج به دو و سپس دو به یک، برنامه را به پایان رساندیم. این برنامه برای فصل زمستان توصیه میشود و البته در فصل بهار هم بسیار زیباست. سایر توضیحات جهت صعود قله کماچال از مسیر جنوبی: * مسیر فاقد آب است ولی یک راه در دامنه شرقی ، منتهی به جاده دسترسی به ایستگاه پنج در کنار چشمه عبور می کند. * از آنجا که کل مسیر مشرف به پایتخت است در تمام مسیر پوشش آنتن دهی موبایل وجود دارد. * خطوط تله کابین به دلیل تعمیرات دوره ای و اضافه کردن خط جدید ، کامل تعطیل بود وخوشبختانه از شلوغی کلافه کننده ایام تعطیل خبری نبود . گزارش: علی ملک تنظیم و عکس: شعله ملک سایر عکس ها:

نحوه دسترسی به پای صعود قله عرقچین- کلکچال- اسپیلت رفت از رحمان آباد و بازگشت از پارک منظریه تاریخ: 4-9-1401 تعداد: 11 نفر( دو نفر سر قرار حاضر نشدند) هوا: سرد و نیمه ابری زمین: برف نازک در ارتفاعات قرارمان ساعت 5:30 روز جمعه ، جلوی در کارگاه خدمات شهرداری واقع در انتهای خیابان کوهپایه چهارم ( عروجی) بود. این خیابان در منطقه رحمان آباد و در مجاورت پارک نیلوفر قرار دارد. پس از عبور از در کارگاه ، و در امتداد ضلع شمال شرق پارک نیلوفر، تا شمالی ترین قسمت پارک رفته و وارد مسیر پاکوب صعود شدیم. پس از پیمودن شیب اولیه، وارد راه خاکی بالای آن شدیم. پس از طی کردن قسمتی از این جاده خاکی ، از طریق یک راه پاکوب پهن و معتبر و از میان درختان کاج ، به صعود خود ادامه دادیم. محل صرف صبحانه در مسیر صعود به قله عرقچین در ساعت 7:40 به مدت نیم ساعت در مجاورت بالاترین استخر ( آبیاری درختان دست کاشت) صبحانه خود را صرف نمودیم. در ساعت 8:10 از طریق راه پاکوب مجددا حرکت کردیم . در ساعت 9:30 به قله عرقچین رسیدیم. پس از توقفی کوتاه، راه را به سمت شمال ادامه دادیم و از قله تنگچال نیز عبور نمودیم. ( اختلاف ارتفاع قله عرقچین و قله تنگچال حدود 25 متر می باشد) راه خود را به سمت گردنه ای ادامه دادیم که در سمت چپ آن دره پرشیبی قرار دارد. دو طرف این راه صخره ای است و به گردنه مرتفعی در انتها ختم میشود. انتخاب مسیر به سوی قله کلکچال مسیر مان را در امتداد همین دره و از طریق راه پاکوب مارپیچی انتخاب کردیم. در حالیکه یک گروه دیگر 5 نفره ، مستقیما عبور از صخره های قابل عبور در سمت راست را ترجیح دادند. در ساعت 11:15 به گردنه مذکور به ارتفاع 3060 متر رسیدیم و مختصری استراحت کردیم. قله کلکچال و کوهنوردان بالای آن از اینجا دیده میشود. از اینجا تا قله کلکچال با طبیعت متفاوتی روبرو میشویم. دشت صاف و گوسفند سرایی در سمت چپ قرار دارد و صخره هایی در سمت راست. راه پاکوب ما از میان آن و بدون هیچ دست به سنگی میگذرد. از همین راه با جهت کامل جنوب به شمال و در ادامه به سمت غرب خود راه خود را ادامه دادیم. در ساعت 12:30 به قله 3350 متری کلکچال رسیدیم. در کنار جمعی دیگر از کوهنوردان، زمانی را به صرف نهار روی قله کلکچال گذراندیم. انتخاب مسیر بازگشت از قله کلکچال در ساعت 13:10 به سمت گردنه بین قله کلکچال و قله لزون شرقی سرازیر میشویم. حدود 20 سانت برف از هفته گذشته روی شیب موجود است که به دلیل آفتاب گیر نبودن قسمت زیادی از مسیر برگشتمان تا گردنه اسپیلت ادامه دارد. پس از رسیدن به گردنه اسپیلت تصمیم به صعود قله های دو قلوی اسپیلت گرفتیم. صعود به قله اسپیلت اولی یک قله خاکی است ،  و دومی که بالای دیواره ای به همین نام است کمی صخره ای است. ارتفاع هر دو قله تقریبا 3050 می باشد. لازم به ذکر…

رفت: از رخ شمالی ( مسیر ده تنگه) بازگشت : از رخ جنوبی ( گردنه مابین شهرستانک و آهار) تاریخ : جمعه مورخ 27-08-1401 تعداد: 16 نفر وسیله نقلیه: شخصی هوا: کمی سرد ( همراه با باد 20 کیلومتر بر ساعت) زمین: گل آلود در پایین دست و برف نازک در ارتفاعات نحوه دسترسی به پای صعود قله قلعه دختر قله قلعه دختر که اسم اصلی آن قزل ماما به معنی قصر دخترک است در روستای آهار قرار دارد پس از تجمع در محل قرارمان در ساعت 5 صبح در نقطه ای از شرق تهران، به سمت گردنه قوچک و فشم حرکت کردیم. قبل از فشم از میدانی به سمت چپ (اوشان) تغییر مسیر دادیم و در انتهای راه آسفالته به روستای بزرگ آهار رسیدیم. قبل از رسیدن ما به این جاده فرعی، در مجاورت روستای باغگل،قسمت از کوه به دلیل بارندگی شدید روز و شب قبل ریزش کرده بود که توسط نیرو های راهداری رفع انسداد شد. به دلیل راه بند محلی های روستای آهار، در محلی به فاصله تقریبی یک و نیم کیلومتراز میدان اصلی آهار (اول روستا) ، ماشین ها را پارک کردیم. ابتدای صعود قله قلعه دختر با اتلاف وقت قابل ملاحظه ای ، در ساعت 6:45 از میدان روستا و با عبور از پل در امتداد رود خانه به سمت روستای کوچک و ییلاقی ده تنگه حرکت خود را آغاز نمودیم. در انتهای این کوچه مجاور رودخانه، از کوچه باریکی در سمت چپ بالا رفته و مجدد به کوچه پهن دیگری میرسیم . این کوچه به صورت جاده ای خاکی تا روستای ده تنگه ادامه می یابد. با این توضیح که این جاده با عبور از رودخانه کم عمق به سمت راست رفته و حتی بعد از روستای فوق نیز، در امتداد دره اصلی ( زیر دامنه جنوبی قله سی چال ) ادامه می یابد. محل صرف صبحانه بعد از حدود یکساعت و نیم پیمایش، در ساعت 8:15 به دو راهی ورود به روستای ده تنگه رسیدیم . پس از عبور مجدد از رودخانه در گوشه ای مسطح در کنار باغات، صبحانه خود را از ساعت 8:30 الی 8:45 صرف کردیم. پس از آن در امتداد دره فرعی و باغات روستا و همان جاده انشعابی که به منظور دسترسی به باغات طولانی ده تنگه  احداث شده، با جهت شرق به غرب به راهمان ادامه میدهیم. این جاده در بالا دست باغات و در سمت راست (شمالی دره) واقع است. در ساعت 10:15 به گردنه "زرگاه" به ارتفاع 2800 متر میرسیم. در سمت چپ آن شیب منتهی به قله قلعه دختر ( قزل ماما) و در سمت راست آن نیز یالی صخره ای قرار دارد. مسیر منتهی به گردنه زرگاه ، راه باریک پاکوب و گل آلودی بوده که عبور از آن با سختی هایی همراه شد. پس از استراحتی کوتاه از شیب تندی رو به جنوب بالا رفتیم. این قسمت از مسیر کاملا پوشیده از برف نازک بود. در ساعت 11:05 به بلندترین نقطه این شیب به ارتفاع 2950 متر رسیدیم. پس از آن به طرف گردنه ای که حدودا 20 متر پایینتر بود سرازیر…

تاریخ اجرا : جمعه 20-8-1401 تعداد: 13 نفر وسیله نقلیه: شخصی هوا: معتدل زمین : خشک دسترسی به پای صعود قله سنگر اوریم قله زیبا و جنگلی سنگر اوریم در روستای اوریم و در منطقه سواد کوه مازندران واقع شده است. در ساعت 5 صبح پس از تجمع در نقطه ای از شرق تهران، به سمت جاده فیروزکوه به راه افتادیم. ساعت 8 صبح به روستای اوریم به ارتفاع 1750 متر رسیدیم. 5 کیلومتر پس از ورسک، دو راهی جاده آسفالته منتهی  به روستای در جهت مخالف جاده دیده میشود. برای دسترسی به این دو راهی دو راه وجود دارد. راه اول  و البته غیر استاندارد ،  بلافاصله پس از رویت دو راهی اوریم ، بریدگی در گاردریل وسط ( احتمالا توسط افراد محلی) می باشد. راه دوم، دور برگردان استاندارد ،سه کیلومتر بعد از رویت دوراهی روستا یعنی جمعا 8 کیلومتر بعد از ورسک می باشد. ابتدای صعود به قله سنگر اوریم در پارکینگ انتهای روستا (ابتدای خیابان البرز) و بالاتر از مسجد ماشین را پارک نمودیم، امتداد خیابان فوق را رو به بالا پی گرفتیم. کمی جلوتر راه آسفالته را رها کرده و قدم در یک جاده خاکی باریک در سمت چپ آن گذاشتیم. پس از طی راه مختصری آن را نیز رها نموده و از راه پاکوب سمت چپ که از کنار خانه ای مخروبه میگذرد، صعود خود را ادامه دادیم. این راه پاکوب تا گردنه و با جهت جنوب به شمال میرود. ما در ساعت 9:30 روی گردنه کمی استراحت نمودیم. پس از آن از مسیری پر شیب و نیمه صخره ای و دارای پاکوب به سمت غرب تا قله متمایل شدیم. صعود قله اول ودوم سنگر اوریم در ساعت 11.30 به قله اول ( با تابلویی دست نویس) به ارتفاع 2600 متر صعود نمودیم. پس از کمی توقف ، مجددا در مسیر یال اصلی ادامه داده و در ساعت 12.30 به قله دوم اوریم ( تقریبا به همین ارتفاع) رسیدیم. بازگشت به سمت پایین پس از استراحتی مختصر، به سمت دکل های برق و در مسیر دسترسی به دکلها به راه افتادیم. مسیر کلی جاده صرفنظر از پیچ و خم های آن ، به سمت جنوب و روستای عباس آباد است. در نقطه ای از مسیر که جاده عباس آباد رو به بالا میرود، راه ضعیف چپ را که به دو سه خانه مسکونی ختم میشود را انتخاب نمودیم. در اینجا مسیری را به سمت شمال شرق پیمودیم . پس از کمی پیمایش به صورت تراورس تا ابتدای جنگل رفتیم و در اینجا به دو گروه تقسیم شدیم. یک گروه از همین جا به سمت امامزاده در پایین دست سرازیر شده و سپس ، در همان جاده دکل های برق قرار گرفتند و بدون اینکه از گردنه سرازیر شوند ، در مسیر همان جاده ، مستقیما به روستا رسیدند. گروه دوم با عبور از همان جنگل،  با تعداد بیشتر و دردسر مضاعف به همان گردنه رسیدند ولی بجای انتخاب جاده دکل های برق از آن سرازیر شده و پایینتر از روستا به جاده دسترسی پیدا کردند. غرض از ذکرمطالب فوق این است که سایر کوهنوردان…

گزارش صعود جدید به قله زرین کوه (دماوند): درتاریخ ششم آبان ماه سال کم آب ۱۴۰۱ به تعداد ۱۳نفر باوسیله نقلیه شخصی ازمسیر برنامه بالا (رفت وبرگشت) صعود کردیم ونکات قابل ذکر ومتفاوت رادرزیر می آوریم: *برای رفتن به ده جابان لازم نیست از دوربرگردان بعداز روستا به سمت تهران برگردیم. بلکه درانتهای روستای جابان کنارجاده ازسمت راست خارج شده واززیر پل زیرگذر به آن طرف رفته ومستقیما" به ده اصلی جابان می رویم. علیرغم خشکسالی امسال تا ابتدای یال صعود (نقطهB)آب زلال(چشمه ونهر)درمسیرداشتیم. دره دوم(انشعابی ازسمت راست) حامل قسمت اصلی آب نهراست که فاصله زمانی آن ازنقطه آغازین حرکت حدودا"یک ساعت میباشد. جاده ای هم که درگزارش اولیه بدان اشاره شد تا این دره امتدادیافته وحتی دردره شرقی ادامه دارد وظاهرا"هدف ازآن انتقال اب بالادست به روستای درحال گسترش است مساحت دریاچه های تاروبه ویژه هویر آشکارا تقلیل یافته بود که درعکس مشاهده میفرمایید : *عده ای ازکوهنوردان ازیال خسروان(مسیرزمستانی)به قله صعود کرده وازهمان مسیر برگشتند.   گزارش صعود به قله زرین کوه تاریخ : پنجشنبه 7 خرداد 88 تعداد: 5 نفر وسیله نقلیه: شخصی هوا: نیمه ابری و معتدل مقصد: روستای جابان ساعت 5 صبح از تهران به سمت جاده فیروزکوه به راه افتادیم. پس از صرف صبحانه در بین راه( بومهن) در ساعت 6.30 ماشین ها را در انتهای روستا پارک نموده و در ساعت 6.45 در امتداد رودخانه(شمال) به راه افتادیم. دو دره در سمت راست دره اصلی قرار دارد ولی مسیر ما در امتداد دره اصلی(مستقیم) است. پس از یک ساعت و چهل دقیقه در ساعت 8.25 به ابتدای یالی میرسیم که در وسط دره و سمت چپ شاخه آب اصلی آب قرار دارد (نقطه B) . یال را میتوان به سه قسمت تقسیم نمود . قسمت اول به سمت چپ امتداد داشته و رنگ آن کمی قرمز تر است (نقطه C) . این فاصله پس از استراحت کوتاهی طی 45 دقیقه پیموده میشود. سپس یال به سمت راست متمایل می شود(نقطه D) این مسیر (از C تا D) ظرف پنجاه دقیقه طی شد. از D تا سر یال(E) نیز حدودا 40 دقیقه طول کشید . در این نقطه حفاظ سنگ چینی وجود دارد که مارا در مقابل باد محافظت مینمود. پس از کمی استراحت و در مدت زمانی 20 دقیقه ای در شیبی ملایم به قله زرینه کوه رسیدیم که درست روبروی یال طولانی دوبرار(در قسمت شمالی) قرار دارد. حد فاصل دو قله زرین کوه و دو برار دو دریاچه هویر (HAVIR) در قسمت شرقی و تار در قسمت غربی واقع است که به وسیله یال ارتباطی دو کوه فوق از هم جدا میگردند. در ساعت 12.20 به قله زرین  کوه رسیدیم. پس از کمی استراحت و تماشای مناظر زیبا به سمت پایین حرکت نمئده و با عبور از همان مسیر رفت در ساعت 14.45 به ده جابان وارد شدیم. سایر توضیحات جهت دسترسی به قله زرین کوه : ده جابان حدودا 20 کیلومتر بعد از گیلاوند و کمی بعد از روستای آینه ورزان قرار دارد. به دلیل دو بانده بودن جاده میبایستی از روستای جابان کنار جاده عبور نموده و با استفاده از…

دیده‌بان تاریخ قله 3440 متری سه‌کوزان، بخشی از رشته‌کوه گَرّین است که از قله پراو در کرمانشاه، تا اشتران‌کوه در لرستان امتداد یافته است. این قله، برفراز دشت نهاوند قرار دارد که نبرد سرنوشت‌ساز ایران و اعراب در آن رخ داده است. سایت هفت‌سران لار؛ احمد طالبی ــ رشته‌کوه زاگرس با طول بیش از 1600 کیلومتر و عرض 240 کیلومتر، از دریاچه وان در ترکیه تا استان هرمزگان در جنوب ایران امتداد یافته است.زاگرس، دیواره‌ غربی فلات ایران است و در طول دوره‌های تاریخی مختلف، به مثابه مرزی میان تمدن‌های ایرانی با مناطق مجاور شناخته ‌شده است. شواهد باستان‌شناختی کشف‌شده در کوه‌های زاگرس نشان می‌دهد سکونت و کشاورزی ساکنان باستانی این مناطق، قدمتی 9000 ساله دارد. پیش از عصر یکجانشینی نیز در دوره پارینه‌سنگی، در کوه‌های زاگرس، غارنشینی وجود داشته است که آثار آن، حاکی از حضور غارنشینان از 30هزار تا 100هزار سال پیش در غرب ایران است. استان لرستان، یکی از مناطقی است که رشته‌کوه زاگرس آن را در برگرفته و جغرافیا، فرهنگ و تمدن این منطقه، همواره تحت تأثیر اقلیم کوهستانی این رشته‌کوه قرار داشته است، البته لرستان، علی‌رغم برخورداری از طبیعت زیبا و فرهنگ دیرپا، در سده اخیر با محرومیت زیادی خصوصاً در مناطق روستایی مواجه بوده است. گروه کوهنوردی هفت‌سران لار در آخرین روزهای تابستان 1401 با هدف انجام فعالیت‌های خیریه به شهرستان نورآباد سفر کرده و در کنار اقدامات انسان‌دوستانه، برنامه صعود به قله سه‌کوزان در شهر مجاورِ نورآباد یعنی بروجرد را اجرا کرد. رشته‌کوه‌گرین قله سه‌کوزان در رشته‌کوه گرّین قرار دارد، این رشته‌کوه به عنوان یکی از سرچشمه‌های دو رود بزرگ دز و کرخه شناخته می‌شود و در زمستان به دلیل بارش فراوان برف، بهمن‌های زیادی در این رشته‌کوه، اتفاق می‌افتد. گرّین، یکی از کانون‌های آب‌گیر دائمی استان لرستان و مناطق اطراف آن محسوب می‌شود که رودخانه‌های دز، گاماسب و همچنین سراب‌های متعددی از قبیل گیان، گاماسیاب، کهمان، کرتیل، اسبی، زز و عمارت از این کوهستان جاری شده است. حجم آب این رشته‌کوه، باعث شده است معیشت و زندگی در شهرستان‌های بروجرد، نهاوند، الشتر، نورآباد، بیرانشهر، دشت سیلاخور، بخشی از دورود و مناطقی از خرم آباد، به شکل مستقیم به این کوهستان وابسته باشد. برای صعود به قله‌های این رشته‌کوه، مسیرهایی زیادی وجود دارد که از آن میان می‌توان به روستاهای غرب بروجرد، جنوب نهاوند و شمال الشتر اشاره کرد. شناسنامه قله سه‌کوزان قله سه‌کوزان، بخشی از رشته‌کوه گَرّین است که از قله پراو در کرمانشاه شروع شده و تا اشترانکوه در لرستان امتداد یافته است. همه این قله‌ها و کوهستان‌ها، زیرمجموعه رشته‌کوه سترگ زاگرس محسوب می‌شوند. ارتفاع سه‌کوزان، 3440 متر است و از بلندترین قله‌های منطقه محسوب می‌شود، به همین دلیل برفراز آن، چشم‌انداز وسیعی از قله‌ها، دشت‌ها، شهرها و استان‌های مجاور، قابل مشاهده است. سه‌کوزان از شمال به رشته‌کوه گرین متصل شده است و در جنوب نیز به کوه میش‌پرور می‌رسد. ارتفاعات مجاور سه‌کوزان نزدیک‌ترین ارتفاعات مجاوری که از چشم‌انداز قله سه‌کوزان قابل مشاهده است شامل قله‌های برنجه، برفهل، میش‌پرور و ولاش است. قله دیگری نیز در کنار سکوزان قرار دارد که به دلیل شکل مخروطی آن، از دور شبیه قله دماوند…

تاریخ : 21 مهر ماه سال 1401 تعداد: دوازده نفر وسیله نقلیه: شخصی هوا : معتدل وصاف و  سرد در ارتفاعات نحوه دسترسی به پای صعود خرسلگ: ساعت 7 صبح در محل پارکینگ انتهای روستای وارنگرود ( واقع در جاده چالوس، بعد از گچسر، دو راهی دیزین، دو راهی وارنگرود) قرار گذاشتیم. در همین ساعت در امتداد رودخانه وارنگه رود حرکت نموده و در ساعت 8:25 به ابتدای دره شیر کمر رسیدیم. مشخصه این دره تعدادی درخت بید، یک چشمه (که امسال بسیار کم آب بود) و نهر آبی که از بالا دست دره جاری است ، می باشد. محل صرف صبحانه در مسیر صعود به قله خرسلگ: صبحانه را در کنار چشمه صرف نمودیم و راس ساعت 9 در امتداد این دره فرعی منشعب از دره وانگرود به صعود خود ادامه دادیم. ارتفاع محل صبحانه 2640 متر می باشد آب آشامیدنی در مسیر صعود به قله خرسلگ: این دره در نیمه دوم خرداد ماه و اوایل تیر، هوش از سر انسان میبرد. چشمه های متعدد و سرسبزی این دره واقعا کم نظیر است. البته با احتساب خشکسالی امسال و خشک شدن بسیاری از چشمه های همیشه جاری در البرز و به ویژه زاگرس، چشمه های این دره نیز تحت تاثیر قرار گرفته و کم آب شده است. از جمله این چشمه ها، چشمه کنار گوسفند سرا می باشد که در ساعت 10 صبح به آنجا رسیدیم. گرچه برخلاف چشمه ابتدای دره شیر کمر توانستیم ظرفهایمان را از آب پر کنیم. در ساعت 11:20 وارد محوطه محیط بانی به ارتفاع 3290 متر شدیم که اتاقی فلزی و محفوظ در آن قرار دارد و چشمه آبی نیز در آن جاری است. راه پاکوبی از اینجا رو به شرق تا گردنه روبرو میرود که در سمت چپ (شمال) آن قله سوتک و در سمت راست ( جنوب) آن قله خرسلگ واقع است. از همین گردنه میتوان به هر دو قله دست یافت. ادامه راه پاکوب فوق به سوی شرق به زیر قله های کمانکوه ، سرماهو و یخچال میرود و در ادامه به گردنه چورن و قله آزاد کوه ختم میگردد. اگر دو خط فرضی عمود بر هم یکی به سمت قله خرسلگ در جنوب و دیگری به سمت گردنه ، از اتاقک نگهبانی رسم کنیم ، ما مسیر خود را در امتداد مستقیم نیمساز زاویه بین این دو خط انتخاب کردیم که تپه ماهوری است. در همین امتداد ، در ساعت 12:35 به روی یال بین گردنه و قله به ارتفاع 3575 متر رسیدیم. بعد از تپه ای کوچک و صخره ای که شاخص و منحصر به فرد است و پس از کمی استراحت در این نقطه به صعود ادامه دادیم. مسیر پرشیب و البته دارای پاکوب است. صعود قله خرسلگ: ساعت 13:20 به قله خرسلگ رسیدیم. این قله دارای تابلوی کوچکی نیز هست و از محل استراحت قبلی ما نیز دیده میشد. ارتفاع قله خرسلگ 3720 متر ( با جی پی اس ما) می باشد. حدود یکساعت بر روی قله به استراحت سپری کردیم. ساعت 14:20 با احتیاط از قله سرایزیر شدیم چون حدود بیست متر انتهایی آن کمی سنگی…

تاریخ: جمعه یکم مهر ماه سال 1401 تعداد: 15 نفر وسیله نقلیه: شخصی هوا: نیمه ابری با باد کمی سرد در ارتفاعات بالا نحوه دسترسی به پای صعود قله مهرچال از گرمابدر: با دو قرار ساعت های  4:30 در شرق تهران و 5 صبح در گردنه قوچک به سمت فشم و سپس جاده گرمابدر حرکت کردیم. در ساعت 6 صبح به روستای بزرگ گرمابدر واقع در انتهای این جاده رسیدیم. زمانی را صرف پیدا کردن بهترین راه دسترسی به پای یال صعود صرف کردیم و سپس آن را پیدا کردیم. در میانه روستا و روبروی دیوار باغی از جنس سنگ قرمز میگون، یک خیابان فرعی تقریبا به موازات خیابان آسفالته اصلی از آن جدا میشود. در ابتدای این راه خاکی تابلویی با نام "حجت الله گرمابدری" نصب شده است. در مسیر این راه ویلا ها و باغ هایی در بستر مسیل رودخانه ساخته شده که بعضی از آنها بر اثر سیل تخریب شده اند. آخرین ویلای این مسیر مربوط به گلخانه ای سرپوشیده ای است که پلی اختصاصی نیز برای دسترسی به ورودی آن احداث شده است. در قسمتی پهن و مسطح در مجاورت این پل، ماشین ها را پارک نمودیم. در ساعت 6:30 به راه افتاده و از پل عبور نمودیم. پارکینگ 2500 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. در آن طرف پل از طریق یک راه پاکوب باریک و در بستری قرمز رنگ، خود را به ابتدای یال صعود می رسانیم. از این یال در هر چهار فصل میتوان به قله پیرزن کلون صعود کرد با این توضیح که به فواصلی سه ردیف صخره بر روی این یال قرار دارد. صرف صبحانه در مسیر صعود قله پیرزن کلون: اولین ردیف صخره ها در ارتفاع 2700 متری قرار دارد که عبور از آن نرمال بوده و ما صبحانه را بالای همان صخره ها صرف کردیم. صرف صبحانه از ساعت 7:30 تا 8:00 صبح به طول انجامید. بعد از صرف صبحانه از شیبی تند و بد راه به صعود خود ادامه دادیم. بالای این شیب ، قسمتی از مسیر مسطح است . شیب بعدی به ارتفاع 3180 متری ختم میشود که در ساعت 9:30 به بالای آن رسیدیم. از اینجا ، قله پیرزن کلون با هیبت تمام در انتهای یک مسیر تراورسه و بده و بستان بصورت تمام قد دیده میشود. در این مسیر تراورسه ، دو رشته صخره دیگر نیز وجود دارد. اولی که رنگ آن قرمز است ، به راحتی بالا رفته و از آن طرف سرازیر شدیم. ولی برای عبور از دومی - با رنگ خاکستری روشن- از دامنه آن و از طریق شکافی دو طرفه، عبور نمودیم. در ساعت 10:15 به گردنه زیر شیب نهایی منتهی به قله به ارتفاع 3306 متر رسیدیم. پس از استراحتی مختصر، شیب آخر را که ارتفاعی معادل 520 متر دارد را صعود نمودیم. زمان رسیدن به قله پیرزن کلون: در ساعت 12:30 پای بر قله پیرزن کلون گذاشتیم. مشخصه آن دو سنگ چین مرتفع به فاصله حدود چهار متر از یکدیگر می باشد. تابلویی کوچک نیز بر روی قله پیرزن کلون قرار دارد. حدود 45 دقیقه بر بالای قله استراحت…

  تاریخ : جمعه 18 شهریور ماه سال 1401 تعداد: 19 نفر وسیله نقلیه : شخصی هوا : معتدل روز پنجشنبه : روز قبل از تاریخ فوق، به تعداد 38  نفر از تهران وارد شهر زیبای تفرش شدیم و از جاذبه های تاریخی و طبیعی این شهر بازدید کردیم. عصر همان روز به روستای بزرگ و مشجر " نقوسان" در پای قله پناس رفتیم و شب را در منزلی اقامت گزیدیم. روز جمعه: 19 نفر از جمع فوق به قصد صعود قلل تخت رستم و پناس با تعدادی ماشین به کنار امام زاده ای واقع در ابتدای دره منتهی به قلل فوق رفتیم. در پارکینگ بالاتر از محوطه امام زاده ، ماشین ها را پارک نمودیم. در اینجا آب قناتی از مظهر آن جاری است که محلی ها از آن مینوشند. در ساعت 6:45 در امتداد جاده خاکی رو به بالا رفته و صعود خود را از داخل کوچه باغی شیبدار منتهی به ابتدای یال قبل از سد خاکی و دریاچه آن آغاز نمودیم. دریاچه پشت سد کم آب و سبز رنگ بوده و احتمالا همین آب از مظهر قنات جاری است. یالی که ما بنا به توصیه راهنمای محلی برای صعود انتخاب کردیم ، طولانی بوده و به صورت یک قوس تقریبا نیم دایره، از سمت راست دره شروع میشود. با عبور از قسمت های صخره ای و به سمت چپ تغییر مسیر داده و به قله پناس - درست روبروی دره- میرسد. محل صرف صبحانه در مسیر قله پناس در ساعت 7:45 به یک باغ گردو در گوشه ای از میانه همین یال میرسیم و در کنار چشمه کم آب " چپر" صبحانه میخوریم. در ساعت 8:30 مجددا به راه افتاده و به سمت یال اصلی بالای سرمان میرویم. قابل ذکر است که تمام راه از کف دره تا روی یال دارای راه پاکوب مشخصی است ولی بر روی یال کم رنگ میشود. پس از یکساعت به قسمت مسطحی درست زیر یال اصلی رسیده و به موازات یال، در همین قسمت مسطح با شیبی ملایم به صعود خود ادامه میدهیم. نهایتا به قسمت های صخره ای قبل از شیب تند آخر میرسیم. در اینجا از دامنه سمت راست این صخره ها ، با سه بار پایین و بالا رفتن به آخرین گردنه زیر شیب اصلی به ارتفاع 2670 متر خود را میرسانیم. در اینجا کمی استراحت میکنیم و مستقیما شیب بالای سرمان را طی میکنیم تا به زیر صخره ای با ارتفاع تقریبی 30 متر میرسیم که بالای آن قله تخت رستم است. تعدادی از گروه با نظر سرپرست به سمت این قله رفته و بقیه افراد گروه از زیر آن با تراورس مسیر تا زیر تخته سنگ مشابهی میروند که بالای آن قله پناس است. این تخته سنگها سه قلو و جدا از هم هستند که البته شرقی ترینشان دو سه متری بلند تر است ولی بدون ابزار فنی قابل صعود نمی باشد. دسترسی به قله پناس در ساعت 12:20 به قله پناس (اولین صخره) میرسیم. حدود 15 دقیقه بر روی آن استراحت میکنیم و سپس به راه میفتیم. البته تعدادی از افراد گروه نیز به فضای…

تاریخ: جمعه 14-05-1401 تعداد: 16 نفر وسیله نقلیه: شخصی هوا:  باد خنک در ارتفاع و گرم در پایین نحوه دسترسی به پای صعود ریزان ساعت 4:45 از شرق تهران عازم روستای افجه شدیم. پس از پارک کردن ماشین ها در مجاورت میدان ورودی روستا ، در ساعت 5:45 به سمت قله ریزان به راه افتادیم. در ساعت 7:15 به دشت هویج رسیدیم. محل صرف صبحانه پای قله ریزان تا ساعت 7:50 صبحانه را صرف کردیم. در این ساعت از کنار یال به سمت دره ای به راه افتادیم که آب چشمه ای در آن جاری است. از راه پاکوب کنار دره و نهر آب از شیب تندی بالا رفته و در کنار چشمه ، استراحت نمودیم. ظرف هایمان را با آب زلال چشمه پر کردیم. کمی بالاتر با گرایش به سمت چپ (غرب) بر روی یال قرار گرفتیم. بقیه مسیر را از روی یال ادامه دادیم تا زیر صخره ها رسیدیم. دهلیز های مسیر قله ریزان در اینجا میبایستی به سمت راست تراورس نمود. پس از غاری کوچک در زیر صخره ها ، به دهلیزی صخره ای رسیدیم و از آن با احتیاط بالا رفتیم. البته کمی جلوتر دهلیز دیگری هم هست که البته شن اسکی است و احتمال ریزش سنگ دارد. در ادامه راه ، نوار صخره ای کم عرض است که  از راه سمت چپ آن عبور کردیم . مابقی آن مسیری نرمال و پاکوب تا قله ریزان است. بر فراز قله ریزان در ساعت 12 به قله ریزان رسیدیم. حدود 50 دقیقه بر روی آن استراحت نمودیم. در ساعت 12:50 با عزم صعود خط الراسی قله پرسون، از سمت شرق قله ریزان سرازیر شدیم. تا گردنه بین قله ریزان و قله سیاه ریز سه قسمت صخره ای و سنگلاخی دارد . عبور از آن اگر با احتیاط و بدون عجله باشد ، به راحتی ممکن است. در ساعت 13:45 به گردنه فوق الذکر به ارتفاع 3250 متر رسیدیم. پس از کمی استراحت و صرف میوه و تنقلات ، به سمت قله سیاه ریز به راه افتادیم. بر فراز قله سیاه ریز ساعت 14:15 به قله سیاه ریز رسیدیم. این قله تابلویی ندارد ولی روی قطعه سنگی با خط خوش نام قله سیاه ریز و عدد 3300 متر نوشته شده است. ( گرچه جی پی اس ما عدد 3324 متر را نشان میداد) پس از آن (و البته کمی استراحت و عکاسی)، به سمت گردنه افجه بشم سرازیر شدیم. البته قسمتی از مسیر ، سنگلاخی و ناهموار بود. با نظر دوستان، از صعود به قله پرسون که به ما نزدیک بود ، صرف نظر نمودیم. به سمت راه مالروی بین افجه و دشت لار سرازیر شدیم. در ساعت 15:15 به ابتدای این راه پهن که کمی پایینتر از گردنه است رسیدیم. از این راه به سمت دشت هویج سرازیر شدیم.. محل صرف نهار در بازگشت از قلل ریزان و سیاه ریز ساعت 16:30 کنار درختهای بید دشت هویج ، بساط نهار را پهن نمودیم. ارتفاع این نقطه از دشت 2579 متر است. پس از حدود 45 دقیقه صرف زمان برای نهار و استراحت به سمت افجه حرکت کردیم.…

تاریخ: 31-4-1401 تعداد: 17 نفر وسیله نقلیه: مینی بوس هوا: معتدل زمین: خشک و فاقد برفچالها نحوه دسترسی به پای صعود قله خلنو از روستای لالون درساعت 3:15 صبح از شرق تهران، عازم روستای لالون شدیم. در ساعت 4:30 از کوچه سمت راست رودخانه پیمایش خود را آغاز کردیم. در سالهای نه چندان دور ( حتی دهه هفتاد) کمی پس از روستای کوچک لالون، دامنه های پوشیده از لاله های رنگارنگ محل تفریح مردم بوده است. در حالیکه در سالهای اخیر، فقط تنگه ابتدای مسیر توانسته جلوی گسترش ویلا سازی را به سمت دامنه های پایین دست قله خلنو بگیرد. دیگر اثری از آن لاله ها نیست. کوچه مورد اشاره در ابتدا از آسفالت عبور میکند. در ادامه بصورت خاکی ، پس از عبور از پلی به سمت غرب رودخانه میرود. پس از عبور از روستا و عبور از پلی ( که ممکن است بعدا نباشد) به مسیر خود در دامنه سمت راست (شرقی) دره طولانی منتهی به گردنه 4000 متر ورزا ادامه دادیم. محل صرف صبحانه در مسیر قله خلنو در ساعت 7 صبح به چشمه تلخاب رسیده و صبحانه را همانجا صرف کردیم. پس از بیست دقیقه مجددا در همان راه پاکوب در ساعت 8 به آبشار رسیدیم. تعداد زیادی چادر در قسمت مسطح بالای آبشار برپا شده بود . نکته قابل توجه در این قسمت ، متاسفانه بوی نامطبوع  فضولات انسانی و فراوانی پشه و حشرات به علت آفات انسانی می باشد. پس از کمی استراحت از یک سینه کش طولانی تقریبا 800 متر ارتفاع گرفتیم. نیمه اول مسیر شیبی تند دارد و به علت کثرت ورود کوهنوردان علاقمند به طرح سیمرغ ، و تعدد راههای صعود، تقریبا عاری از پوشش گیاهی شده است. این قسمت از راه در دامنه سمت چپ (غربی) دره باریک و کم ارتفاعی قرار دارد که چشمه پر آبی از آن جاری است. این چشمه آخرین چشمه دسترسی کوهنوردان به آب آشامیدنی بهداشتی می باشد. نیمه دوم این مسیر در سمت راست همان دره کوتاه، بصورت مارپیچ ادامه می یابد. دسترسی به گردنه وزباد(وزوا) و کاسه خلنو در ساعت 10:45 به گردنه  وزباد (وزوا) می رسیم. در اینجا به مدت بیست دقیقه استراحت میکنیم. این گردنه بر روی خط اصلی رشته کوه البرز  و خط تقسیم آب شمال و جنوب آن قرار دارد. در قسمت شمال این گردنه، دشت بزرگ و مسطحی قرار دارد که در واقع آغاز شاخه اصلی دشت لار است. کمی جلوتر به آبهای جاری از دامنه های قله پالون گردن می پیوندد. این شاخه اصلی در دشت وسیعی به نام کمر دشت به شاخه دوم دشت لار متصل میشود که از دامنه شرقی قلل پیرزن کلون و مهرچال شکل میگیرد و آب بهم پیوسته آن به دریاچه لار میریزد. با مقدار ناچیزی تقلیل ارتفاع، وارد کاسه میشویم. از راه پاکوبی که در دامنه روبرو پیداست بالا رفته و به ابتدای فلات کوچک و مسطحی میرسیم. پس از استراحت کمی در این نقطه که میتوان کوهنوردان روی قله خلنو را از آنجا مشاهده نمود، حرکت نهایی خود را آغاز میکنیم. ابتدا از راه پاکوب به سمت غرب بر روی…

تاریخ اجرا: 17 الی 19 تیر ماه 1401 تعداد: 22 نفر وسیله نقلیه: عمومی ( مینی بوس- اتوبوس) هوا: گرم، معتدل ، سرد و در کل متناسب با ساعات شبانه روز و ارتفاع روز جمعه 17 تیر ماه: بین ساعات 4:00 و 4:30 صبح روز جمعه با دو دستگاه مینی بوس از دو مبدا شرق تهران و همچنین میدان صنعت به سمت قزوین و دره الموت به راه افتادیم. این جاده با عبور از ابتدای شهر قزوین، گردنه قسطین لار و سرازیر شدن از آن به رجایی دشت می رسد. ما با عبور از جاده سمت راست دو راهی و پس از طی جاده پر پیچ و خم تپه ماهور های منطقه ، به معلم کلایه رسیدیم. قبل از معلم کلایه دو راهی دریاچه اوان و گازرخان قرار دارد. پس از آن وارد جاده های پر پیچ و خم و تنگ کوهستانی انتهای راه شدیم که عمدتا مناسب ماشین های سواری است. یکی از چالش های اجرای مسیر هنیز-سیالان-عسل محله : 1- رفتن با مینی بوس به هنیز بسیار زمانبر( حدود 7 ساعت) و پر هزینه است 2- پارک وسایل نقیله شخصی در این روستا ، بازگشت از تنکابن و دسترسی مجدد به آنها بسیار مشکل است. بالاخره پس از 7 ساعت در ساعت 11:30 به روستای هنیز رسیدیم. در ساعت 12:05 پس از سپردن کوله های بسته بندی شده با گونی ، وارد مسیر صعود شدیم. مسیر از کوچه کنار جاده ابتدای روستا شروع میشود. منزل آقای قبادی که مقرر بود با 5 راس قاطر، کوله های مارا به بالا حمل نماید در ابتدای همین کوچه است. مردی مهربان و خوش اخلاق که در ابتدای راه با گیلاس های باغ خود از ما پذیرایی کرد. تصویر کلی مسیر تا پناهگاه سیالان: پس از حدود ده دقیقه راهپیمایی با هدایت پسر کوچک آقای قبادی به کف دره ای رسیدیم . نهر آبی در دره جریان داشت و پلی چوبی بالاتر از آن احتمالا برای مواقع پر آبی دره تعبیه شده بود. ادامه راه در دامنه آن طرف دره با شیبی نستا تند تا روی گرده یال امتداد دارد. در دامنه طرف دیگر،  یال رو به بالا میرود. نکته: در اینجا یک راه به سمت کف دره مجاور میرود که بایستی از آن پرهیز نمود. از اینجا به بعد یک سربالایی نسبتا طولانی و پس از آن تراورس های طولانی تر، ادامه راه را  تشکیل میدهد. محل صرف نهار در روز اول در میانه این تراورس طولانی که شیبی رو به بالا داشته و جهت آن جنوبی - شمالی است چشمه پر آبی قرار دارد. نهار را در اینجا صرف میکنیم و به راه خود ادامه میدهیم. نیمه راه قبل از این چشمه پوشیده از درختان سرو است و در کنار این چشمه هم درختی قرار دارد. در ساعت 18 به پناهگاه رسیدیم که چشمه آبی نیز در کنار آن واقع است. متاسفانه در اینجا مطلع شدیم یک راس قاطر با بار کوله های ما به دره پرت شده و تلف گردیده است. آقای قبادی و برادر ایشان کوله های مارا تا پناهگاه بالا کشیده بودند. پس از کمی اتلاف وقت…