گزارش برنامه صعود به قله سیالان به ارتفاع ۴۱۷۵ متر از پای صعود هنیز و بازگشت به عسل محله تنکابن

تاریخ اجرا: ۱۷ الی ۱۹ تیر ماه ۱۴۰۱

تعداد: ۲۲ نفر

وسیله نقلیه: عمومی ( مینی بوس- اتوبوس)

هوا: گرم، معتدل ، سرد و در کل متناسب با ساعات شبانه روز و ارتفاع

روز جمعه ۱۷ تیر ماه:

بین ساعات ۴:۰۰ و ۴:۳۰ صبح روز جمعه با دو دستگاه مینی بوس از دو مبدا شرق تهران و همچنین میدان صنعت به سمت قزوین و دره الموت به راه افتادیم.

این جاده با عبور از ابتدای شهر قزوین، گردنه قسطین لار و سرازیر شدن از آن به رجایی دشت می رسد.

ما با عبور از جاده سمت راست دو راهی و پس از طی جاده پر پیچ و خم تپه ماهور های منطقه ، به معلم کلایه رسیدیم.

قبل از معلم کلایه دو راهی دریاچه اوان و گازرخان قرار دارد.

پس از آن وارد جاده های پر پیچ و خم و تنگ کوهستانی انتهای راه شدیم که عمدتا مناسب ماشین های سواری است.

یکی از چالش های اجرای مسیر هنیز-سیالان-عسل محله :

۱- رفتن با مینی بوس به هنیز بسیار زمانبر( حدود ۷ ساعت) و پر هزینه است

۲- پارک وسایل نقیله شخصی در این روستا ، بازگشت از تنکابن و دسترسی مجدد به آنها بسیار مشکل است.

بالاخره پس از ۷ ساعت در ساعت ۱۱:۳۰ به روستای هنیز رسیدیم.

در ساعت ۱۲:۰۵ پس از سپردن کوله های بسته بندی شده با گونی ، وارد مسیر صعود شدیم.

مسیر از کوچه کنار جاده ابتدای روستا شروع میشود.

منزل آقای قبادی که مقرر بود با ۵ راس قاطر، کوله های مارا به بالا حمل نماید در ابتدای همین کوچه است.

مردی مهربان و خوش اخلاق که در ابتدای راه با گیلاس های باغ خود از ما پذیرایی کرد.

تصویر کلی مسیر تا پناهگاه سیالان:

پس از حدود ده دقیقه راهپیمایی با هدایت پسر کوچک آقای قبادی به کف دره ای رسیدیم .

نهر آبی در دره جریان داشت و پلی چوبی بالاتر از آن احتمالا برای مواقع پر آبی دره تعبیه شده بود.

ادامه راه در دامنه آن طرف دره با شیبی نستا تند تا روی گرده یال امتداد دارد.

در دامنه طرف دیگر،  یال رو به بالا میرود.

نکته: در اینجا یک راه به سمت کف دره مجاور میرود که بایستی از آن پرهیز نمود.

از اینجا به بعد یک سربالایی نسبتا طولانی و پس از آن تراورس های طولانی تر، ادامه راه را  تشکیل میدهد.

محل صرف نهار در روز اول

در میانه این تراورس طولانی که شیبی رو به بالا داشته و جهت آن جنوبی – شمالی است چشمه پر آبی قرار دارد.

نهار را در اینجا صرف میکنیم و به راه خود ادامه میدهیم.

نیمه راه قبل از این چشمه پوشیده از درختان سرو است و در کنار این چشمه هم درختی قرار دارد.

در ساعت ۱۸ به پناهگاه رسیدیم که چشمه آبی نیز در کنار آن واقع است.

متاسفانه در اینجا مطلع شدیم یک راس قاطر با بار کوله های ما به دره پرت شده و تلف گردیده است. آقای قبادی و برادر ایشان کوله های مارا تا پناهگاه بالا کشیده بودند.

پس از کمی اتلاف وقت در مجاورت پناهگاه، جهت بارگیری مجدد کوله ها به سمت بالا حرکت کردیم.

در ساعت ۱۹:۱۵ به زمین نسبتا مسطحی در مجاورت چشمه ای رسیدیم که در مسیر راهمان قرار داشت.

علیرغم برنامه ریزی جهت ادامه مسیر تا گردنه ، ناگزیر در همانجا کمپ را برپا کردیم تا در روشنایی روز سر و سامانی به وسایل آسیب دیده و کیسه خواب ها و لباس های خیس مان بدهیم.

ارتفاع تقریبی این قسمت ۳۶۵۰ بوده است.

روز شنبه ۱۸ تیر ماه:

در ساعت ۵:۳۰ از محل چادر ها و در مسیری کاملا مشخص و پاکوب ، رو به سوی شرق و گردنه ای ( بین قله سیالان و یک قله کوتاهتر بر روی یال) صعود خود را آغاز نمودیم.

در ساعت ۶:۳۰ به گردنه اصلی رسیدیم.

چادر های بسیاری در دشت زیر گردنه و قسمت شمالی آن برپا شده بود.

ارتفاع گردنه ۳۸۶۰ متر است . اما گردنه ای نیز در قسمت غربی قله کوتاه ( مورد اشاره در فوق) قرار دارد که ارتفاع آن پایین تر است.

راه دسترسی به دشت دریا سر و عسل محله از گردنه مرتفع تر ( گردنه شرقی ) و از دشتی عبور میکند که کمپ های متعددی در آن برپا شده بود.

رسیدن به قله سیالان

ساعت ۸:۳۰ به قله سیالان رسیدیم. تایم کوتاهی را به استراحت و عکاسی اختصاص دادیم. متاسفانه به دلیل ریزگرد و غبار قله های دور دست  بوضوح قابل رویت نبود.

در ساعت ۹ صبح از قله سیالان سرازیر شدیم.

در ساعت ۱۰:۱۵ به محل کمپ رسیدیم .

در ساعت ۱۱:۳۰ پس از صرف صبحانه و برچیدن کمپ و بر دوش نهادن کوله های بسیار سنگین ، مجدد به گردنه اصلی صعود کردیم.

از اینجا تا تمام مسیر برگشت کوله های سنگین بر دوشمان بود.

وضعیت مسیر برگشت:

در ساعت ۱۳ و پس از استراحتی روی گردنه به سمت شمال سرازیر شده و با عبور از دشت مذکور به یک سرازیری تند و طولانی رسیدیم.

عبور از آن همراه با احتیاط و زمان بر و کند بود.

پس از حدود سه ساعت طی این مسیر با سراشیبی تند به کف دره ای رسیدیم .

محل صرف نهار روز دوم

نهر پر آبی از زیر برفچال بزرگی جاری بود. در اینجا در کنار سایر گروه های کوهنوردی به مدت ۴۵ دقیقه استراحت نموده و نهار صرف کردیم.

در ساعت ۱۶:۱۵ در یک مسیر تراورسه طولانی و نفس گیر و کمی پر مخاطره به راه خود ادامه دادیم.

ارتفاع محل صرف نهار ۲۹۵۰ متر بوده است.

پس از دوساعت طی کردن این مسیر طولانی و پرتگاهی که راه قسمت هایی از آن را سیلابهای مکرر از بین برده بود، بالاخره در ساعت ۱۸:۱۵ به انتهای آن رسیدیم.

پس از آن وارد راه مارپیچ و مناسبی شدیم که مسلط بر منظره جنگل ها و دره و دشت دریاسر و روستاهای شمال بود.

در ابتدای این راه متعارف چشمه ای قرار دارد که دور آن حوضچه ای ساخته بودند ولی متاسفانه خشک شده بود.

دو سوم ابتدایی این تراورس طولانی مورد اشاره همراه با کم کردن ارتفاع و قسمت انتهای آن افزایش ارتفاع بود که نهایتا روی گردنه آخر به ارتفاع ۲۶۷۰ ختم شد.

از اینجا با ویوی مناظر شمالی و جنگل های آن، تا کف دره و رودخانه منتهی به دشت دریاسر میبایستی حدود ۸۰۰ متر ارتفاع کم میکردیم.

در مسیری تماما سرازیری، در ابتدا با مارپیچ های طولانی در بستری سرسبز و در انتها جنگلی انبوه ارتفاع کم کردیم.

در ساعت ۲۰:۱۵ به کف دره رسیدیم.

محل کمپ شب دوم

به جهت استفاده از روشنایی روز چادر های خود را در قسمت های مسطح کنار رودخانه برپا نمودیم.

گروه های دیگری قبل و بعد از ما نیز در همین مکان کمپ خود را برپا نمودند.

جمعیت زیادی نیز به دشت دریا سر رفته  و در گوشه غربی آن چادر زده بودند.

شب را در هوایی معتدل و در ارتفاع حدود ۱۸۶۰ متر براحتی سپری کردیم.

در گوشه ای از بستر خشک کنار رودخانه، اتاقکی وجود دارد که کف آن برای دام استفاده می شود.

در کنار آن چشمه آبی نیز وجود دارد.

البته در وسط راه قسمت جنگلی سرازیری منتهی به رودخانه نیز چشمه آبی قرار داشت که از آن استفاده کردیم.

یکشنبه ۱۹ تیر ماه:

پس از صرف صبحانه و برچیدن کمپ، در ساعت ۶:۰۰ و در امتداد راه پاکوب ضعیف کنار رودخانه ، با دوبار عبور از روی آن و در بستری مسطح و کم شیب ، در ساعت ۷:۱۰ به دشت دریا سر رسیدیم.

برای عبور از دشت دریا سر بهتر است از گوشه سمت راست آن برویم چون در قسمت میانی و مستقیم دشت، آب رودخانه را به سبزه زار ها هدایت کردند تا برای چرای دام سرسبز باشد.

پس از عبور از دشت و در مسیری سرازیری در داخل جنگل، در ساعت ۸:۱۵ به ابتدای عسل محله رسیدیم.

آب آشامیدنی حاصل از سرریز آب مصرفی منبع آب فلزی روستا در لوله ای جریان داشت.

برگشت به تهران:

در ساعت ۸:۴۵ سوار مینی بوس هایمان شدیم که باهماهنگی قبلی منتظرمان بودند . به سمت ترمینال مسافربری تنکابن راهی شدیم.

ساعت ۱۰ صبح به سوی تهران حرکت کردیم و ساعت ۱۴ در جاده ای کم ترافیک به مجاورت ترمینال غرب تهران رسیدیم و برنامه پایان یافت.

سایر توضیحات جهت دسترسی به قله سیالان از مسیر هنیز به عسل محله:

* ارتفاع روستای هنیز ۲۲۰۰ متر و روستای عسل محله ۱۳۰۰ متر از سطح دریا می باشد.

* وضعیت آب در قسمت جنوبی کوه سیالان بهتر از بخش شمالی آن می باشد و در اکثر دره های فرعی و اصلی آب شرب ، جاری است.

*شماره موبایل آقای عیسی قبادی هنیزی جهت هماهنگی قاطر : ۰۹۹۰۱۶۶۱۸۸۹ می باشد.

* هزینه تقریبی اجرای برنامه یک میلیون و دویست هزار تومان شد.

* یک گزینه مناسب برای اجرای بهتر برنامه، اقامت شب قبل از صعود در روستای هنیز یا روستای بزرگ آتان( قبل از هنیز) ، است.

به این ترتیب میتوان در هوایی خنک، مسیر طولانی منتهی به گردنه را طی کرد و پس از برپایی چادرها و صعود قله در همان روز، برای استراحت به محل چادر ها بازگشت.

در این صورت، روز بعد نیز در هوایی معتدل با فرصتی بیشتر میتوان به دشت دریا سر و یا حتی سوییت های اجاره ای روستای عسل محله دسترسی پیدا کرد.

در قسمت های جنگلی بالای عسل محله و در کنار آب آشامیدنی نیز میتوان چادرها را نصب نمود.

در این حالت بهتر میتوان از مناظر زیبای مسیر لذت برد.

*گرچه جاده هنیز آسفالت شده ولی قسمت هایی از آن خاکی است.

بعضی از قسمت های این جاده دارای شیب های غیر استاندارد راهسازی است که در شرایط بارندگی برای وسایط نقلیه ایجاد مشکل مینماید.

حتی در هوای خوب هم مینی بوسهایی با موتور های ضعیف به دردسر می افتند.

* از سرویس های بهداشتی منزل خانواده مهربان آقای قبادی،همنوردان ما استفاده نمودند.

* در ابتدای رجایی دشت ،بعد از پل ، باغ رستوران خوبی است که برای صرف صبحانه و استراحت توصیه میشود.

*در قسمت جنوبی یال سیالان – کندیگان حتی تا زیر گردنه نیز مشکل آب وجود ندارد. اما در قسمت شمالی به سمت عسل محله، چشمه در خور و قابل اعتنایی ندیدیم.

بجز یکی دو چشمه در انتهای مسیر ( قسمت جنگلی و کف رودخانه) و یک چشمه خشک شده در انتهای تراورس عمدتا از آب حاصل از ذوب برف استفاده کردیم.

*شکل قله تقریبا مخروطی است و برای صعود آن می بایستی از قسمت های غربی ، جنوبی و شرقی آن را دور زد.