گزارش برنامه صعود به قله خلنو به ارتفاع ۴۳۷۵ متر از پای صعود لالون

تاریخ: ۳۱-۴-۱۴۰۱

تعداد: ۱۷ نفر

وسیله نقلیه: مینی بوس

هوا: معتدل

زمین: خشک و فاقد برفچالها

نحوه دسترسی به پای صعود قله خلنو از روستای لالون

درساعت ۳:۱۵ صبح از شرق تهران، عازم روستای لالون شدیم.

در ساعت ۴:۳۰ از کوچه سمت راست رودخانه پیمایش خود را آغاز کردیم.

در سالهای نه چندان دور ( حتی دهه هفتاد) کمی پس از روستای کوچک لالون، دامنه های پوشیده از لاله های رنگارنگ محل تفریح مردم بوده است.

در حالیکه در سالهای اخیر، فقط تنگه ابتدای مسیر توانسته جلوی گسترش ویلا سازی را به سمت دامنه های پایین دست قله خلنو بگیرد.

دیگر اثری از آن لاله ها نیست.

کوچه مورد اشاره در ابتدا از آسفالت عبور میکند.

در ادامه بصورت خاکی ، پس از عبور از پلی به سمت غرب رودخانه میرود.

پس از عبور از روستا و عبور از پلی ( که ممکن است بعدا نباشد) به مسیر خود در دامنه سمت راست (شرقی) دره طولانی منتهی به گردنه ۴۰۰۰ متر ورزا ادامه دادیم.

محل صرف صبحانه در مسیر قله خلنو

در ساعت ۷ صبح به چشمه تلخاب رسیده و صبحانه را همانجا صرف کردیم.

پس از بیست دقیقه مجددا در همان راه پاکوب در ساعت ۸ به آبشار رسیدیم.

تعداد زیادی چادر در قسمت مسطح بالای آبشار برپا شده بود .

نکته قابل توجه در این قسمت ، متاسفانه بوی نامطبوع  فضولات انسانی و فراوانی پشه و حشرات به علت آفات انسانی می باشد.

پس از کمی استراحت از یک سینه کش طولانی تقریبا ۸۰۰ متر ارتفاع گرفتیم.

نیمه اول مسیر شیبی تند دارد و به علت کثرت ورود کوهنوردان علاقمند به طرح سیمرغ ، و تعدد راههای صعود، تقریبا عاری از پوشش گیاهی شده است.

این قسمت از راه در دامنه سمت چپ (غربی) دره باریک و کم ارتفاعی قرار دارد که چشمه پر آبی از آن جاری است.

این چشمه آخرین چشمه دسترسی کوهنوردان به آب آشامیدنی بهداشتی می باشد.

نیمه دوم این مسیر در سمت راست همان دره کوتاه، بصورت مارپیچ ادامه می یابد.

دسترسی به گردنه وزباد(وزوا) و کاسه خلنو

در ساعت ۱۰:۴۵ به گردنه  وزباد (وزوا) می رسیم.

در اینجا به مدت بیست دقیقه استراحت میکنیم.

این گردنه بر روی خط اصلی رشته کوه البرز  و خط تقسیم آب شمال و جنوب آن قرار دارد.

در قسمت شمال این گردنه، دشت بزرگ و مسطحی قرار دارد که در واقع آغاز شاخه اصلی دشت لار است.

کمی جلوتر به آبهای جاری از دامنه های قله پالون گردن می پیوندد.

این شاخه اصلی در دشت وسیعی به نام کمر دشت به شاخه دوم دشت لار متصل میشود که از دامنه شرقی قلل پیرزن کلون و مهرچال شکل میگیرد و آب بهم پیوسته آن به دریاچه لار میریزد.

با مقدار ناچیزی تقلیل ارتفاع، وارد کاسه میشویم.

از راه پاکوبی که در دامنه روبرو پیداست بالا رفته و به ابتدای فلات کوچک و مسطحی میرسیم.

پس از استراحت کمی در این نقطه که میتوان کوهنوردان روی قله خلنو را از آنجا مشاهده نمود، حرکت نهایی خود را آغاز میکنیم.

ابتدا از راه پاکوب به سمت غرب بر روی یال منتهی به قله خلنوی کوچک بالا میرویم.

رسیدن به قله خلنو

سپس در مسیری تراورس گونه به گردنه بین این قله و قله خلنوی اصلی میرسیم.

پس از آن از روی یال اصلی و در مسیری کوتاه در ساعت ۱۳:۱۵ به قله خلنو میرسیم.

به مدت یکساعت روی قله خلنو استراحت مینماییم.

متاسفانه بخشی از این زمان مربوط به انتظار برای عکس دست جمعی کنار تابلوی قله خلنو است .

اطراف این تابلو از سوی عاشقان طرح سیمرغ !!! جوری اشغال شده است که با تعویض چندین دست لباس و فیگور های مختلف، مشغول عکاسی و فیلمبرداری هستند و ابدا کنار نمیروند.

متاسفانه تا مرحله درگیری فیزیکی و فحاشی پای آن ایستاده اند و ما با تاسف به این صحنه ها نگاه میکنیم.

انبوه قله های متنوع و زیبای سرزمین کهن و کوهستانی ایران، سالانه میعادگاه کوهنوردان کم تعدادی است.

در حالیکه قله های طرح سیمرغ،  به علت کثرت ورود کوهنوردان شاهد  تخریب گسترده محیط زیست، عوارض و مشکلات اجتماعی و ناهنجاری هایی است که قبلا کمتر شاهد آن بودیم.

خاطرم هست که در قله سماموس برای گرفتن عکس دست جمعی مجبور شدیم با دیگران عکس بگیریم که حاضر نبودند لحظه ای از کنار تابلوی مقدس! کنار بروند.

سرازیر شدن از قله خلنو

در ساعت ۱۴:۱۵ از قله خلنو از همان مسیر صعود سرازیر شدیم.

محل صرف نهار در بازگشت از قله خلنو

در بازگشت دو سه نوبت استراحت داشتیم که یک مورد آن صرف نهار در کنار بالاترین چشمه بود .

ساعت ۲۰ سوار مینی بوس شده و به سوی تهران حرکت کردیم.

جاده لالون تا فشم و از آنجا تا حدود حاجی آباد اوشان فاقد ترافیک بود.

ترافیک حاجی آباد تا ابتدای مارپیچ های گردنه قوچک، کمتر از انتظار و ترافیک روزهای دیگر تعطیل بود.

سایر توضیحات دسترسی به قله خلنو:

* آبهای جاری قابل آشامیدن در دره های فرعی و تعدادی چشمه در مسیر وجود دارد، که آخرین آن در یک سوم ابتدایی شیب بین آبشار و گردنه است.

* پرداخت هزینه کرایه مینی بوس به سویی میرود که از دسترس کوهنوردان خارج شود و رانندگان مینی بوس ها نیز علاقمندند که با گردشگران وارد معامله شوند.

به دو دلیل عمده: ۱- دریافت کرایه بیشتر  و ۲- زمان بازگشت مشخص و کوتاه

* به هنگام بازگشت، چرخش هلی کوپتر بالای سرمان، خبر از حادثه ای ناگوار میداد.

ظاهرا کوهنوردی در گوشه ای صخره ای مابین گردنه ورزا و سرکچال ۳ سقوط کرده بود که خوشبختانه با هلی کوپتر به تهران منتقل شد.

*  در تابستان سال ۱۴۰۱ به هر کوهی پا میگذاریم تقریبا عاری از برف و برفچال است. چشمه های دائمی بسیاری خصوصا در دامنه های زاگرس خشک شده است.