سخنی با همنوردم…

سخنی با

همنوردم….؟

آنگاه که برای اثبات وجود خودت وجهه همنوردت را خراب میکنی ، دیگر خودت را کوهنورد ندان !!

 آنگاه که منیت در تو موج می زند و خود را در راس می بینی ، خودت را کوهنورد ندان

 آنگاه که از میان تمام خوبی های همنوردت نقطه ضعف هایش را بازگو میکنی ، خودت را کوهنورد ندان

 آنگاه که زود قضاوت میکنی و عیب جویی میکنی ، خودت را کوهنورد ندان !!

 کوهنورد بودن منش و مرامی والاتر از منیت و عیب جویی و شکستن دیگران است …

آری به کوه میرویم که در کنار کوه بزرگ بودن روح را تمرین کنیم …

روحی بزرگ به وسعت ندیدن عیوب دیگران

روحی بزرگ به وسعت نشکستن غرور دیگران

روحی بزرگ به وسعت خوب بودن و خوب ماندن

 کوه ها با همه ابهت و عظمت خویش محفلی هستند برای گام های من و تو ،

و چه زیباست این کرنش صمیمانه کوه …