گزارش برنامه صعود به قله اشندر به ارتفاع ۳۳۳۰ متر

تاریخ اجرا : روز پنجشنبه مورخ ۲۲-۰۹-۱۴۰۳

تعداد : ۶ نفر ( دو تن از همراهان به دلیل بیماری و مشکلات شخصی انصراف دادند)

وسیله نقلیه: شخصی

هوا: سرد همراه با باد و تمیز

زمین : پوشیده از برف قدیمی در آخرین شیب منتهی به قله

نحوه دسترسی به پای صعود قله اشندر:

با اجرای قرار در ساعت ۵ صبح در شرق تهران، با دو دستگاه سواری عازم جاده فیروزکوه و شهر دماوند شدیم.

مقصد ما روستای چنار شرق و در ادامه روستای اشندر می باشد.

برای رسیدن به روستای چنار شرق از دو مسیر میتوان رفت.

مسیر اول: جدا شدن از جاده اصلی فیروزکوه و ورود به بلوار بهشتی در شهر گیلاوند و انتخاب یکی از کوچه های منتهی به روستای چنار شرق با استفاده از نرم افزار های مکان یاب.

مسیر دوم:ادامه جاده اصلی فیروزکوه تا حدود ۶-۷ کیلومتر بعد از گیلاوند و عبور از پرچم بزرگ و مرتفع ایران در کنار جاده و بازگشت از اولین دور برگردان به سمت گیلاوند.

خیابان آسفالته ای رو به شمال از جاده اصلی رو به سوی روستای چنار شرق منشعب میشود که مشخصه آن دیوار آجری بسیار طولانی در کناره شرقی جاده است.

ما از مسیر اول رفتیم و از مسیر دوم بازگشتیم.

پس از عبور از روستای اشندر و باغات و ویلاهای قدیم و جدیدش، به ابتدای دره ای رسیدیم که در آنجا راه بندی با میلگرد نصب شده بود.

البته راه خارج از روستا تا این نقطه خاکی بود.

ماشین ها را در این قسمت (قبل از راه بند) پارک نمودیم.

در ساعت ۷:۰۵ در امتداد همان جاده خاکی به سمت عمق دره به راه افتادیم.

یال دسترسی صعود به قله اشندر

پس از حدود ده دقیقه از کنار یک منهول سیمانی فشار شکن آبی گذر کردیم که از بالادست با لوله پلی اتیلن ۴ اینچی به پایین هدایت شده بود.

بالاتر از آن یک  درخت و لوله آب دیگری حاوی جریان آب بود.

کل یال سمت راست (جنوبی) این دره با دو ردیف سیم خاردار و فنس محصور شده بود.

اما از جایی این فنس تمام می شود که آغاز یال غربی و صخره ای صعود به قله فرعی سنگی است که از ابتدای دره قابل رویت است.

این یال صخره ای البته به صورت نرمال قابل صعود است .

اما ما بیشتر به عمق دره رفتیم تا جایی که انتهای آن منتهی به گردنه ای قابل رویت بود.

یالی نسبتا پهن با جهت شمال به جنوب را برای صعود انتخاب کرده و بدون صعود قله صخره ای مورد اشاره در بالا- که قله فرعی است- از زیر قسمت های سنگی آن در بالا دست به صورت تراورس تا زیر قله صخره ای دوم- که اصلی است – رفتیم.

این یال تقریبا از ابتدا تا زیر صخره ها پوشیده از برفی سبک و قدیمی بود .

در قسمت های دره ای تراورسه به سمت قله اصلی اشندر حجم برف آن بیشتر ولی در مجموع بی خطر بود.

رسیدن به قله اشندر

از صخره منتهی به قله اصلی اشندر با احتیاط کامل ولی بدون استفاده از ابزار خاصی بالا رفتیم و در ساعت ۱۱:۴۰ به قله رسیدیم.

ارتفاع سنج ما ۳۳۱۵ متر را نشان میداد درحالیکه عدد مندرج روی تابلو ۳۳۳۰ متر بود.

بازگشت از قله اشندر

در ساعت ۱۲:۰۰ از همان مسیر صعود از قسمت صخره ای با احتیاط سرازیر شده و به ابتدای برفها رسیدیم.

با پرهیز از دره پیچ در پیچ و کمی صخره ای پایین دست به صورت اریب به سمت دره اصلی سرازیر شدیم و به کف دره رسیدیم.

ساعت ۱۴:۳۰ به کنار ماشین ها رسیدیم و در ساعت ۱۴:۴۵ به سمت تهران حرکت کردیم و برنامه پایان یافت.

سایر توضیحات در خصوص صعود به قله اشندر:

* قله زرینه کوه در گوشه شمال شرقی این قله و کاملا در نزدیکی آن قرار دارد . پشت سرآن به ترتیب یال دوبرار و قله دماوند دیده میشود.

*در منتهی الیه جنوبی، قله ای دیده میشود که از ارتفاعات مجاورش بلندتر است.نیمه اول دهه پنجاه این قله را که در مسیر جاده آبسرد به ساران و ایوانکی قرار دارد با نام  “سیاه کوه”، صعود کردیم.

*غیر از آب خروجی از کنار لوله درخت – که از آشامیدنی بودن آن اطلاعی نداریم- آبی در مسیر نیست.

* در اکثر قسمت های مسیر و قله موبایل آنتن میدهد.

* در شرایطی که حجم و ضخامت برف ، قابلیت تشکیل بهمن را دارد نباید از مسیر طی شده ما به قله اشندر رفت. در این حالت یال غرب به شرق پس از پایان فنس مناسب است اما در ابتدا بایستی الزاما قله فرعی را نیز صعود کرد.

فاصله این قله تا قله اصلی اشندر ، برای گروه های کم تعداد کمتر از نیم ساعت است.

* در صورتیکه حجم بارش و برف خیلی زیاد باشد عبور از این دره حتی تا ابتدای یال غربی نیز بی خطر نیست و با توجه به ممنوعیت عبور از بال غربی از محل پارکینگ به دلیل نظامی بودن منطقه ، شاید بهترین راه انتخاب یال شمالی دره تا گردنه انتهای دره و از آنجا به قله اشندر ، بهترین گزینه باشد که البته دور تر از مسیر های متعارف است.

گزارش : آقای علی ملک

تایپ و تنظیم : شعله ملک